تربیت
Tarbiat.Org

فضیلت سوره های قرآن(برگرفته از تفسیر نمونه)
آیت الله ناصر مکارم شیرازی

فضیلت تلاوت آیة الکرسى:

در اهمّیّت و فضیلت این آیه از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل کرده اند که از اُبَىّ بن کعب پرسید: برترین آیه کتاب اللّه کدام است؟ عرض کرد: اللَّهُ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومِ. پیامبر(صلى الله علیه وآله) دست بر سینه او زد و فرمود: دانش بر تو گوارا باد! سوگند به کسى که جان محمّد در دست اوست این آیه زبان و دو لب دارد که در پایه عرش الهى تسبیح و تقدیس خدا مى گوید.(10)
در حدیث دیگرى از على(علیه السلام) از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که فرمود: «سَیِّدُ القُرآنِ البَقَرَةُ وَسَیِّدُ البَقَرَةِ آیَةُ الکُرسی. یا عَلِىُّ، اِنَّ فیها لَخَمسینَ کَلِمَةً فی کُلِّ کَلِمَة خَمسُونَ بَرَکَةً; برگزیده قرآن سوره بقره و برگزیده بقره آیة الکرسى است. در آن پنجاه کلمه است و در هر کلمه پنجاه برکت».(11)
و در حدیث دیگرى از امام باقر(علیه السلام) آمده است: «هر که آیة الکرسى را یک بار بخواند، خداوند هزار امر ناخوشایند از امور ناخوشایند دنیا و هزار امر ناخوشایند از امور ناخوشایند آخرت را از او برطرف مى سازد که آسان ترین ناخوشایند دنیا فقر و آسان ترین ناخوشایند آخرت عذاب قبر است».(12)
روایات در فضیلت این آیه شریفه بسیار است و در کتاب هاى شیعه و اهل سنّت آمده.(13)
این بحث را با دو حدیث دیگر از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) پایان مى دهیم. فرمود: «اُعطیتُ آیَةَ الکُرسِىِّ مِن کَنز تَحتِ العَرشِ وَلَم یُؤتَها نَبِىٌّ کانَ قَبلی; آیة الکرسى از گنج زیر عرش الهى به من داده شده است و به هیچ پیامبرى پیش از من داده نشده».(14)

در حدیث دیگرى آمده است که دو برادر به حضور پیامبر(صلى الله علیه وآله)رسیدند و عرض کردند: براى تجارت به شام مى رویم، به ما بیاموز چه بگوییم (تا از شرّ اشرار مصون بمانیم)؟
فرمود: هرگاه به منزلگاهى رسیدید و نماز عشا را خواندید، چون یکى از شما در بستر قرار گیرد تسبیح فاطمه زهرا(علیها السلام) بگوید و سپس آیة الکرسى بخواند، «فَإِنَّهُ مَحفُوظٌ مِن کُلِّ شَیء حَتّى یُصبِحَ; به یقین او از همه چیز تا صبح در امان خواهد بود».
در ذیل این حدیث آمده است که در یکى از منزلگاه ها سارقان قصد هجوم به آنها را داشتند امّا هر چه تلاش کردند موفّق نشدند.(15)
به یقین این همه اهمّیّت که به آیة الکرسى داده شده به سبب محتواى مهم و برجسته آن است.