در حدیثى پیامبر اعظم (صلى الله علیه وآله) فرمود: «وَمَن قَرَأ طسم القَصص اُعطِىَ مِنَ الأجرِ عَشرُ حَسَنات بِعَدَدِ مَن صَدَّقَ بِمُوسى وَکَذَّبَ بِهِ وَلَم یَبقَ مَلَکٌ فِى السَّماواتِ وَالاَرضِ اِلاّ شَهِدَ لَهُ یَومَ القِیامَةِ اَنَّهُ کانَ صادِقاً; هر که سوره قصص را بخواند به تعداد هر یک از کسانى که موسى را تصدیق یا تکذیب کردند دَه حسنه به او داده خواهد شد و فرشته اى در آسمان ها و زمین نیست، جز آنکه روز قیامت بر صدق او گواهى مى دهد».(63)
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: «هر که طواسینِ ثلاث (سوره هاى قصص، نمل، شعراء) را در شب جمعه بخواند از دوستان خدا و در جوار او و در کنف حمایت او قرار خواهد گرفت و در دنیا هرگز فقر و ناامنى و ناراحتى شدید پیدا نخواهد کرد و در آخرت خداوند آن قدر از مواهب خود به او مى بخشد که راضى شود و برتر از راضى بودن».(64)
بدیهى است این همه پاداش از آنِ کسانى است که با خواندن این سوره در صف موسى(علیه السلام) و مؤمنان راستین و در خطّ مبارزه با «فرعون»ها و «قارون»ها قرار گیرند، در مشکلات در برابر دشمن زانو نزنند و ذلّت تسلیم را بر خود هموار نکنند که این همه موهبت را ارزان به کسى نمى دهند، بلکه مخصوص کسانى است که مى خوانند و مى اندیشند و برنامه عمل خویش قرار مى دهند.