روایات متعدّدى در فضیلت قرائت این سوره از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله)و ائمّه(علیهم السلام) نقل شده، از جمله در حدیثى پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مَن قَرَأ سورَةَ لُقمانَ کانَ لُقمانُ لَهُ رَفیقاً یَومَ القِیامَةِ وَاُعطِىَ مِنَ الحَسَناتِ عَشراً بِعَدَدِ مَن عَمِلَ بِالمَعروفِ وَعَمِلَ بِالمُنکَرِ; هر که سوره لقمان را بخواند لقمان در قیامت رفیق و دوست اوست و به تعداد کسانى که کار نیک یا بد انجام داده اند (به حکم امر به معروف و نهى از منکر در برابر آنها) دَه حسنه به او داده مى شود».(68)
و در حدیث دیگرى امام باقر(علیه السلام) فرمود: «مَن قَرَأ سورَةَ لُقمانَ فی کُلِّ لَیلَة وَکَّلَ اللّهُ بِهِ فی لَیلَتِهِ ثَلاثِینَ مَلَکاً یَحفَظونَهُ مِن إبلیسَ وَجُنودِهِ حَتّى یُصبِحَ فَإن قَرَأها بِالنَّهارِ لَم یَزالوا یَحفَظونَهُ مِن إبلِیسَ وَجُنودِهِ حَتّى یُمسِىَ; هر که سوره لقمان را در شب بخواند، خداوند سى فرشته را مأمور حفظ او تا به صبح در برابر شیطان و لشکرش مى کند و اگر در روز بخواند این سى فرشته او را تا غروب از ابلیس و لشکرش حفاظت مى کنند».(69)
بارها گفته ایم و باز مى گوییم که این همه فضیلت، ثواب و افتخار براى خواندن یک سوره قرآن، بدان است که تلاوت مقدّمه اندیشه و فکر و آن نیز مقدّمه عمل است و تنها با لقلقه لسان نباید این همه فضیلت را انتظار داشت.