در حدیثى پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مَن قَرَأَها فَکَأَنَّما شَهِدَ مَعَ رَسولِ اللّهِ فَتحَ مَکَّةَ; هر که آن را تلاوت کند، مانند این است که همراه پیامبر در فتح مکّه بوده است».(237)
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که فرمود: «هرکه سوره «إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ» را در نماز نافله یا فریضه بخواند، خداوند او را بر تمام دشمنانش پیروز مى کند و روز قیامت در حالى وارد محشر مى شود که نامه اى با اوست که سخن مى گوید، خداوند آن را از درون قبرش همراه او بیرون فرستاده و آن امان نامه اى است از آتش جهنّم».(238)
البتّه این همه افتخار و فضیلت از آنِ کسى است که با خواندن این سوره در خطّ رسول خدا قرار گیرد و به آیین و سنّتش عمل کند، نه اینکه تنها به لقلقه زبان قناعت نماید.