در فضیلت تلاوت این سوره روایات پراهمّیّتى در منابع اسلامى نقل شده است، از جمله طبرسى در مجمع البیان از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل مى کند که از آن حضرت پرسیدند: «أىُّ سورَةِ القُرآنِ أفضَلُ؟ قالَ: البَقَرَةُ، قیلَ اَىُّ آیَةِ البَقَرَةِ اَفضَلُ؟ قالَ آیَةُ الکُرسِىِّ; کدام یک از سوره هاى قرآن برتر است؟ فرمود: «سوره بقره»، عرض کردند: کدام آیه از آیات سوره بقره افضل است؟ فرمود: «آیة الکرسى».(8)
برترى این سوره ظاهراً به سبب جامعیّت آن و افضل بودن آیة الکرسى به سبب محتواى توحیدى خاصّ آن است که در ادامه خواهد آمد.
و این منافات ندارد که برخى سوره هاى قرآن از جهات دیگرى برترى داشته باشد، زیرا از دیدگاه هاى مختلف به آنها نظر شده است.
و نیز از امام علىّ بن الحسین(علیهما السلام) از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) چنین نقل شده است: «هر که چهار آیه از آغاز سوره بقره و آیة الکرسى و دو آیه بعد از آن و سه آیه از آخر آن را بخواند، هرگز در جان و مال خود ناخوشایندى نخواهد دید، شیطان به او نزدیک نمى شود، و قرآن را فراموش نخواهد کرد».(9)
در اینجا لازم مى دانیم این حقیقت مهم را تکرار کنیم که ثواب ها و فضیلت ها و پاداش هاى مهمّى که براى تلاوت قرآن، یا سوره ها و آیات خاصّى نقل شده، هرگز مفهومش این نیست که انسان آنها را به صورت اوراد بخواند و تنها به گردش زبان قناعت کند، بلکه خواندن قرآن براى فهمیدن و آن براى اندیشیدن و سپس عمل کردن است.
اتّفاقاً هر فضیلتى درباره سوره یا آیه اى ذکر شده تناسب بسیار زیادى با محتواى آن سوره یا آیه دارد، مانند روایاتى که در فضیلت سوره نور وارد شده است.
همچنین آیاتى از سوره بقره که در بالا اشاره شد و اتّفاقاً همه در زمینه توحید، ایمان به غیب و خداشناسى و پرهیز از وسوسه هاى شیطانى است. اگر کسى بخواند و محتواى آن را در عمق جانش جاى دهد، مسلّماً آن فضایل را خواهد داشت.
درست است که خواندن قرآن به هر حال ثواب دارد، ولى ثواب اصلى و اساس و آثار سازنده هنگامى خواهد بود که مقدّمه اى براى اندیشه و عمل باشد.