در روایات اسلامى اهمّیّت خاصّى به تلاوت این سوره و سوره انفال داده شده است، از جمله در روایتى از امام صادق(علیه السلام)مى خوانیم که فرمود: «مَن قَرَأَ بَرائَةً وَالأنفالَ فی کُلِّ شَهر لَم یَدخُلهُ نِفاقٌ أبَداً وَکانَ مِن شیعَةِ أمیرِالمُؤمِنِینَ حَقّاً; کسى که سوره هاى برائت و انفال را در هر ماه بخواند روح نفاق در او داخل نمى شود و از پیروان راستین على(علیه السلام) خواهد بود».(29)
اینکه در روایات بر خواندن سوره هاى قرآن تأکید شده، در حقیقت اشاره به محتواى سوره و اثر سازنده آن در تربیت فرد و اجتماع است که آن هم بدون فهم معنى و آمادگى براى عمل ممکن نیست.
در سوره هاى برائت و انفال، صفوف مؤمنان راستین و منافقان و خطوط اصلى زندگى هر یک به روشنى بیان شده و براى کسانى که مرد عمل هستند نه سخن، راه را کاملاً روشن ساخته است. بنابراین تلاوت آنها به ضمیمه فهم محتوا و مجسّم کردن آن در زندگى، این اثر فوق العاده را دارد و آنها که به قرآن و آیات نورانیش همانند یک افسون مى نگرند در حقیقت از روح این کتاب تربیتى و انسان ساز بیگانه اند.
اهمّیّت نکات مختلفى که در این سوره به آن اشاره شده تا آن پایه است که پیامبر(صلى الله علیه وآله) در حدیثى فرمود: «سوره هاى برائت و توحید با هفتاد هزار صف از صفوف ملائکه بر من نازل شد و هرکدام اهمّیّت این دو سوره را سفارش مى کردند».(30)