آیه
فَذَرْهُمْ یَخُوضُواْ وَیَلْعَبُواْ حَتَّی یُلاَقُواْ یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ
وَهُوَ الَّذِی فِی السَّمَآءِ إِلَهٌ وَفِی الْأَرْضِ إِلَهٌ وَهُوَالْحَکِیمُ الْعَلِیمُ
ترجمه
پس (این یاوهسراها را) به حال خود واگذار تا (در باطل) فرو روند و سرگرم باشند تا روزی را که وعده داده شدهاند ملاقات نمایند.
و اوست آنکه در آسمانها پرستش میشود و در زمین نیز پرستش میشود و اوست حکیم دانا.
نکته ها
آنجا که استدلال و هشدار اثر نکند باید طرف مقابل را به حال خود رها کرد، مانند آنکه پزشک دلسوز، به هنگام یأس، مریض را به حال خود رها میکند.
پیام ها
1- یکی از سنّتهای الهی مهلت دادن به نااهلان و رها کردن آنان به حال خود بعد از اتمام حجّت است. «فذرهم...»
2- عقاید و افکار و کردار ناروا، منجلابی است که افراد را در خود غرق میکند. «یخوضوا»
3- هر تحقیق و پژوهشی ارزش ندارد. گاهی انسان در عین تحقیق، بازیگر است. «یخضوا و یلعبوا»
4- آنچه در مدار حقّ و منطق نباشد نوعی بازی است. «یخوضوا و یلعبوا»
5 - یاوهسرایان روز تلخی در پیش دارند. «یومهم الّذی یوعدون»
6- کفر مردم در عظمت و عزّت خداوند اثری ندارد. «فذرهم... و هو الّذی فی السماء اله و فی الارض اله»
7- توحید و یکتاپرستی محور اصلی اختلاف پیامبر با مشرکان بود. (تکرار کلمه «اله» نشان آن است) «فی السماء اله و فی الارض اله»
8 - حکمت و علم مطلق، مخصوص خداست. «وهو الحکیم العلیم»
9- کسی سزاوار پرستش است که دارای علم و حکمت بی نهایت باشد. «اله... هو الحکیم العلیم»
10- حکمت غیر از علم است. چه بسیار عالمانی که اهل حکمت نیستند، دانش دارند امّا بینش ندارند. خداوند هم علیم است و هم حکیم. «وهو الحکیم العلیم»