آیه
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ
الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْداً وَجَعَلَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلًا لَّعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ
ترجمه
و اگر از آنان سؤال کنی چه کسی آسمانها و زمین را آفرید؟ قطعاً خواهند گفت: آنها را (خداوند) قادر دانا آفریده است.
همان که زمین را برای شما محل آسایش قرار داد و در آن برای شما راههایی قرار داد تا شاید راه یابید.
نکته ها
مشرکان آفریدگار را خدا میدانستند ولی در پرستش، بتها را میپرستیدند.
اگر قطعات زمین توسط کوههای بلند و درّههای عمیق از هم جدا شده بود زندگی انسان فلج میشد. لذا امکان برقراری راههای ارتباطی در زمین، یکی از نعمتهای الهی است.
پیام ها
1- تحقیر و استهزای کفّار مانع دعوت آنان به حقّ نیست. «یستهزؤن - لئن سئلتهم»
2- گرچه غرور و جهل و تقلید نیاکان بر فکر انسان سایه میاندازد ولی فطرت با تمام وجود، علم و قدرت خدا را درک میکند. «لیقولن... العزیز الحکیم»
3- برای شکوفا کردن فطرت خداشناسی، نعمتها را به یاد بیاوریم. «لیقولن... الّذی جعل لکم»
4- زمین به خودی خود قابل سکونت نبود، خداوند آن را برای انسان مهار و آماده کرد. «جعل لکم الارض مهداً»
5 - هدف از آفریدهها بهرهگیری انسان است. «جعل لکم... جعل لکم»
6- وجود راه، یکی از نعمتهای بزرگ الهی است. «جعل لکم سبلاً»
7- اگر گردشگری بر اساس غفلت باشد، نه عبرت، رشد معنوی در آن نخواهد بود. «جعل لکم فیها سبلاً لعلّکم تهتدون»
8 - سیر و سفر و مشاهده بخشهایی از زمین یکی از وسایل هدایت است. «سبلاً لعلّکم تهتدون»