آیه
وَ لَوْلَا أَن یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن یَکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفاً مِّن فِضَّةٍ وَمَعارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ
ترجمه
و اگر نبود که مردم یکسره و یک دست (کافر) میشدند، برای خانههای کسانی که به خدای رحمن کفر میورزند، سقفهایی از نقره قرار میدادیم و نیز نردبانهایی که بر آنها بالا روند.
نکته ها
زرق و برق دنیا به قدری بیارزش است که خداوند در این آیه میفرماید: ما حاضریم دنیا را در حد وفور به کفّار بدهیم ولی چون عقل مردم در چشم آنهاست، اگر به کفّار بدهیم همه به سوی کفر گرایش پیدا میکنند.
نه فقط همسان بودن همهی انسانها در مسائل اقتصادی و معیشتی مورد ارادهی خداوند نیست، بلکه در مسائل اعتقادی هم نباید امور به سمتی برود که حقّ انتخاب از افراد گرفته و گمان کنیم اگر همهی مردم جهان یک فکر و یک عقیده شوند، به مطلوب رسیدهایم.
پیام ها
1- در دادن و پس گرفتن نعمتها باید ظرفیّت جامعه مراعات بشود. «لولا... لجعلنا...»
2- امّت واحدهای ارزش دارد که بر اساس ایمان باشد نه کفر. «لولا ان یکون الناس امّة واحدة»
3- ثروت، نشانهی عزّت در نزد خداوند نیست. «لجعلنا لمن یکفر بالرّحمن لبیوتهم سقفاً من فضّة»