آیه
أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ أَن یَسْبِقُونَا سَآءَ مَا یَحْکُمُونَ
مَن کَانَ یَرْجُواْ لِقَآءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ
ترجمه
آیا کسانی که کارهای بد انجام میدهند، پنداشتهاند که بر ما پیشی خواهند گرفت (و از کیفر ما خواهند گریخت)؟ چه بد داوری میکنند.
آن کس که به دیدار خداوند امید دارد (میداند که) بی شک اجلی که خداوند تعیین کرده آمدنی است؛ و اوست شنوای دانا.
نکته ها
حضرت علیعلیه السلام فرمودند: «مراد از «لقاء اللّه»، روز قیامت است».** تفسیر نورالثقلین و توحید صدوق، ص267.***
پیام ها
1- ارتکاب گناه و تکرار آن، در بینش انسان تأثیر گذارده و او را خیالباف میکند. «ام حسب الّذین یعملون السّیئات»
2- خیال پردازیها را با یاد مرگ و معاد درمان کنیم. هم مؤمنانی که در بوتهی آزمایشند و هم خلافکاران بدانند که فرصتها تمام شدنی است و مهر و قهر الهی به سراغشان خواهد آمد. «أحسب النّاس أن یترکوا ... أم حسب الّذین یعملون السّیئات ... من کان یرجوا لقاء اللّه...»
3- نه مدّعیان ایمان، از امتحان الهی رها میشوند و نه خلافکاران، از انتقام الهی. «یسبقونا» (خلافکاران، خیال میکنند دست خدا به آنان نمیرسد.)
4- باید تفکّرات و پندارهای باطل را محکوم کرد. «ساء ما یحکمون»
5 - خداوند، هم گفتار ما در اظهار ایمان را میشنود و هم پندار و روحیات ما را میداند. «و هو السمیع العلیم»