آیه
بَلْ هُوَ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُواْ الْعِلْمَ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَآ إِلَّا الظَّالِمُونَ
ترجمه
بلکه آن (قرآن) آیاتی است روشن که در سینههای کسانی که به آنان معرفت داده شده جای دارد؛ و جز ستمگران آیات ما را انکار نمیکنند.
نکته ها
از مقایسهی آیهی 47 که تنها کافران را منکر آیات الهی میداند، «و ما یجحد بآیاتنا الاّ الکافرون» و این آیه که تنها ظالمان را منکر آیات میداند، «و ما یجحد بآیاتنا الاّ الظالمون» میتوان استفاده نمود که کفر، نوعی ظلم و یا بالعکس است.
حدود بیست حدیث در کتب تفسیری وارد شده که مراد از «اوتوا العلم»، در این آیه امامان معصومعلیهم السلام هستند.
پیام ها
1- گرچه بعضی آیات قرآن متشابه است، ولی مجموعهی آیات آن، روشن و روشنگر است. «آیاتٌ بیّنات»
2- نشانهی علم واقعی، پذیرش آیات روشن الهی است. «فی صدور الّذین اوتوا العلم»
3- گرچه انسان برای رسیدن به مقصود، مأمور به تلاش و کوشش است، لیکن علم، هدیهی الهی است. «اوتوا العلم»
4- آیات قرآن، بر دل اهل علم مینشیند و این گروه هستند که حقانیّت آن را با تمام وجود درک میکنند. «الّذین اوتوا العلم»
5 - نمونهی روشن ظلم، ظلم فرهنگی و انکار نابجاست. «و ما یجحد بآیاتنا الاّ الظلمون»
6- آنچه را که انسان میفهمد، اگر انکار کند، نوعی ظلم است. «الاّ الظالمون»