برخی از این زنان ممکن است ادعا نمایند، آرایش کردن و بیحجاب جلو انظار ظاهر شدن ریشه در زیباگرایی فطری آنان دارد.
بدون شک زیباگرایی، حسی مقدس و محترم است و اگر در انسانی برانگیخته شد به مطلق زیبایی اعم از مادی و معنوی و ظاهری و باطنی گرایش نشان میدهد. و از آنجا که عفت از مهمترین مصادیق زیبایی است باید مورد علاقه و التزام چنین فردی باشد. لذا این تناقض در ادعا (زیباگرا بودن) و عمل (زیر پا نهادن مظاهر عفت) نشان دهنده بطلان این ادعا یا نادرستی پندار فوق میباشد. افزون بر اینکه اگر چنین زنی در این ادعا صادق باشد باید در تمام ابعاد زندگی رعایت زیبایی و تمیزی بنماید و حال آنکه پروندههای قضایی و مطالعه در احوال چنین زنانی نشان میدهد که زیبایی و تمیزی را فقط در انظار و ظاهر رعایت میکنند، اما درباره رعایت زیبایی و تمیزی در داخل منزل و در پوشش زیر مورد شکایتند.