تربیت
Tarbiat.Org

عفت و اعمال منافی با عفت در روایات معصومین (علیه السلام)
نامشخص

3-3-5- افشاء مجالس لهو، زنا و جواز غیبت‏

اسلام علیرغم اینکه مجالس را امانت تلقی نموده و اهل آن را ایمن و محرم معرفی کرده است، اما چندین گردهم آیی را امانت ندانسته و افشاء آنها و خبر دادن درباره آنها را تجویز نموده و برای آنها حرمتی قائل نیست، از جمله آنها مجالس لهو و اعمال منافی عفت است.
رسول الله (صلی‏الله‏وعلیه‏وآله): المجالس بالأمانه الا ثلاثه مجالس: مجلس سفک فیه دم حرام و مجلس استحل فیه فرج حرام و مجلس فیه مال حرام بغیر حقه(233) محافل و نشست‏ها (با دیگران) امانت و سر است (لذا افشای آنها ناروا و حرام است) مگر سه محفل و مجلس، اول جایی که خون بی‏گناهی ریخته شود و دوم مجلسی که زنا با زنی را حلال بشمارند و سوم مجلسی که مال حرام به ناحق (مورد مصرف) باشد.
رسول الله (صلی‏الله‏وعلیه‏وآله): المجالس بالأمانه و افشاء سر أخیک خیانه فاجتنب ذلک(234)
پیامبر خدا (صلی‏الله‏وعلیه‏وآله): فاش کردن راز برادرت خیانت است؛ پس از این کار دوری کن.
علاوه بر این غیبت که در اسلام بسیار مذمت شده و گناه آن از هفتاد بار زنای با محارم در خانه کعبه عظیم‏تر تلقی شده است، درباره متجاهر به فسق مرتکب اعمال منافی عفت به طور علنی تجویز گردیده است.
عن الصادق (علیه السلام): اذا جاهر الفاسق بفسقه فلا حرمه له و لا غیبه(235)
امام صادق (علیه السلام) فرمود: هنگامی که فاسق گناه و فسق خود را آشکار کرد و مرتکب اعمال منافی عفت شد، از آن پس حرمتی ندارد و غیبت او حرام نیست.
عن الرضا (علیه السلام): من القی جلباب الحیا فلا غیبه له(236)
امام رضا (علیه السلام) فرمود: کسی که پوشش حیا را از خود درآورد (و مرتکب اعمال منافی عفت شد) غیبت او حرام نیست.
باید توجه داشت که تجویز افشاء مجالس شراب و اعمال منافی عفت و غیبت متجاهر به فسق به معنی اشاعه فحشاء و اعلام آن در جامعه نیست، که این خود یکی از عوامل ترویج فحشاء و اعمال منافی عفت است، بلکه منظور افشاء و غیبت در نزد شخص یا جائی است که قدرت بازدارندگی دارند و نه در همه مردم و همه جا.