برخی میپندارند با آرایش و یا با بیحجابی در انظار ظاهر شدن علامت بافرهنگ بودن است.
بدون تردید این پندار بسیار نادرست است و حکایت از درک نادرست از فرهنگی زیستن دارد یا حاکی از راحتسازی وجدان و توجیه جریحهدار نمودن عفت عمومی میباشد.
اولا تحقیقات نشان میدهد برخی از این زنان از قشرهای پست جامعه هستند که در قشربندی اجتماعی جزء اقشار شرور، حاشیه نشین، بیسواد و در یک کلام بیفرهنگ جامعه میباشند. این گروه غالباً برای پوشش دادن کوچکی و دنائت قشر اجتماعی خود و جبران این کمبود به این نوع فرهنگ داری پنداری متوسل میگردند.
ثانیا فرهنگ یک واقعیت متعالی است که صاحبان خود را به سوی تعالی و واقعیتهای ارزشمند سوق میدهد، لذا اجازه نمیدهد جسم انسان ابزار قرار گیرد.
ثالثاً فرهنگ برآمده از دین اسلام و ملیت ایرانی، زن ایرانی را به رعایت نهایت عفت دعوت میکند و اساساً عفت و حجاب از شاخصههای مهم فرهنگ اسلامی و فرهنگ کهن ایرانی است. لذا این گروه از زنان آگاهانه یا ناآگاهانه دچار تقلید از فرهنگ بیگانهاند که خود از شاخصههای بیفرهنگی است.