کسانی که گرفتار شبهه میشوند و به دنبال دفع و رفع آن نمیروند و نسبت به شبهات دینی تهاون و سستی به خرج میدهند گرفتار شک و تردید در ارکان و شرایع و احکام دینی میشوند که به ضعف دینداری و استخفاف پروردگار میانجامد و فرد را مستعد ارتکاب اعمال منافی عفت مینماید.
بنابراین شبهات مستقیم و غیرمستقیم در پدید آمدن اعمال منافی عفت و شیوع آنها مؤثر است. معصومین (علیه السلام) به طور مکرر نسبت به شبهات دینی و شک و تردید در عقاید و شریعت هشدار دادهاند که اگر انسان گرفتار آنها شود بالاخره به حرام دچار میشود.
علی (علیه السلام): ایاک و الوقوع فی الشبهات و الولوع بالشهوات فانها یقتادانک الی وقوع فی الحرام و رکوب کثیر من الآثام(139)
امام علی (علیه السلام): زنهار از افتادن در شبهات و آزمندی به شهوات؛ زیرا این دو امر تو را به افتادن در ورطه حرام و ارتکاب بسیاری از گناهان میکشانند.
یا اخذروا الشبهه فانها وضعت للفتنه...(140)
از شبهه حذر کنید؛ زیرا که شبهه به قصد فتنه و گمره سازی ساخته شده است.