لجاجت که نوعی بیماری روانی است و حکایت از ضیق صدر لجوج میکند، یکی دیگر از علل تظاهر به بیعفتی است. لجوج چه بسا به حقانیت عفاف و حجاب معتقد باشد، اما حل مشکل درونی خود را با مخالفت و مبارزه با عفاف و حجاب یافته است. لجاج و عناد گاهی در مقابله با نظام، و گاهی با دینداران، و گاهی با وابستگان به نظام، یا مبلغان عفاف و حجاب پدید میآید. این قبیل افراد را نیز نمیتوان به بیعفتی متهم نمود، زیرا این گروه از زنان در واقع دچار بیماری روانی هستند که قدرت برخورد منطقی در مواجه و حل مشکلات و مصائب خود ندارند. برخی از این زنان مادام که به مرز مسخ انسانی نرسیدهاند میتوان با روانکاوی و مشاورههای روانی درمان نمود. البته این سخن به معنی توجیه تظاهر به بیعفتی آنان در جامعه نیست.