ذکر و یاد خدا آثار بسیار زیادی در زندگی و جامعه دارد. یکی از علل وجوب تعظیم شعائر الهی ذکرزایی و یادآفرینی آنها نسبت به پروردگار میباشد. اساسا به هر نسبت که ذکر و یاد خدا در جامعه زنده باشد، اعمال منافی عفت به همان نسبت مرده و اندک است(171).
بنابراین هر امری که یاد و ذکر خدا را در دلها و جامعه زنده کند، باید عامل بازدارنده از اعمال منافی عفت تلقی کرد و هر حرکتی که یاد خدا را کمرنگ کند، زمینه اعمال منافی عفت را پررنگ کرده است.
علی (علیه السلام): بدوام ذکر الله تنجاب الغفله(172)
امام علی (علیه السلام): با پیوسته به یاد خدا بودن است، که پرده غفلت کنار میرود.
امام زین العابدین (علیه السلام) در دعا میفرماید: ... و اجعلنا من الذین اشتغلوا بالذکر عن الشهوات...(173)
... و ما را از کسانی قرار ده که با یاد تو از خواهشهای نفسانی باز ماندند.
علی (علیه السلام): مداومه الذکر قوت الارواح و مفتاح الصلاح(174) مداومت بر ذکر، خوراک روح و کلید صلاح و پاکی است.
علی (علیه السلام): ذکر الله مطرده الشیطان(175) یاد خدا مایه طرد شیطان است.
رسول الله (صلیاللهوعلیهوآله) قال: قال الله سبحانه: اذا علمت أن الغالب علی عبدی الاشتغال بی نقلت شهوته فی مسئلتی و مناجاتی فاذا کان عبدی کذلک فأراد أن یسهو حلت بینه و بین أن یسهو اولئک اولیائی حقا...(176)
پیامبر خدا (صلیاللهوعلیهوآله): خدای سبحان فرمود: چون بدانم که یاد من بر جان بندهام چیره گشته است خواهش او معطوف سؤال و مناجات با خود کنم؛ پس چون بندهام چنین شود و هرگاه بخواهد دچار سهو و غفلت شود مانع از آن شوم که سهو کند، اینان دوستان حقیقی من هستند.
علی (علیه السلام): اکثروا ذکر الله عزوجل اذا دخلتم الأسواق عند اشتغال الناس فانه کفاره للذنوب و زیاده فی الحسنات و لاتکتبوا فی الغافلین(177)
علی (علیه السلام): وقتی به بازار میروید و مردم سرگرم کارند خدای عزوجل را بسیار یاد آور شوید؛ زیرا این کار گناهان را میزداید و بر حسنات میافزاید و در زمره غافلان نوشته نمیشوید.