غفلت از خداوند، دین، انسانیت از دیگر عوامل زمینهساز و کششی به سوی اعمال منافی عفت است. اساسا در روایات آمده است که شرابخوار، زناکار و تمام کسانیکه در لهو فرو میروند در حین ارتکاب عمل مؤمن نیستند و غافل از خداوند متعال و تدین به دیانت اسلام میباشند. استمرار و غلبه غفلت بر انسان ابتدا بصیرت انسان را میزداید و قلب را دچار بیماری میکند و انسان را از عاقبتاندیشی باز میدارد و بالاخره انسان را به اعمال فساد میکشاند.
امام باقر (علیه السلام): ایاک و الغفله ففیها تکون قساوه القلب(115)
امام باقر (علیه السلام): از غفلت بپرهیز؛ زیرا که در آن قساوت دل است.
علی (علیه السلام): من غلبت علیه الغفله مات قلبه(116)
امام علی (علیه السلام): هر که غفلت بر او چیره گردد، دلش بمیرد.
یا دوام الغفله تعمی البصیره(117) ادامه یافتن غفلت، دیده بصیرت را کور میکند.
ایاک و الغفله و الاغترار بالمهله فأن الغفله تفسد الأعمال(118)
زنهار از غفلت و فریب مهلت (عمر) را خوردن؛ زیرا که غفلت کارها را تباه میکند.
الغفله ضد الحزم(119) غفلت ضد هوشیاری است و الغفله طرب(120) غفلت، باعث فرحناکی و سرمستی میشود.
امام حسن (علیه السلام): الغفله ترکک المسجد و طاعتک المفسد(121)
امام حسن (علیه السلام): غفلت آن است که مسجد (رفتن برای نماز) را ترک کنی و از شخص مفسد فرمان بری.