از آن جا که خطر و پیامدهای شکست در هجمه فرهنگی بر خلاف هجمه نظامی متوجه حوزه فکر و اعتقادات دینی مردم است و در صورت غفلت، انسانیت و سعادت دنیا و آخرت مسلمانان در خطر میافتد، قرآن نیز با حساسیت فوق العاده آن را مورد توجه قرار داده، بدان هشدار میدهد. بر آگاهان و هوشمندان مسلمان پوشیده نیست که آثار و پیامدهای شکست در جبهه نبرد ظاهری و فتنه نظامی در مقایسه با پیامدها و عواقب غفلت از تهاجم فرهنگی بسیار اندک است؛ زیرا در تهاجم نظامی حیات چند روزه مسلمانان در معرض خطر قرار میگیرد، اما در تهاجم و فتنه فرهنگی، عقاید و دین و سعادت دنیا و آخرت مسلمانان در معرض خطر جدی است.
بدین جهت قرآن نیز خطر فتنه در دین و تهاجم فرهنگی را بزرگتر از تهاجم نظامی دانسته، مسلمانان را از غفلت از آن برحذر داشته است و اهمیت و خطر جنگ و فتنه نظامی را در مقابل آن کمتر دانسته است.
قرآن کریم میفرماید: و اقتلوهم حیث ثقفتموهم و اخرجوهم من حیث اخرجوکم و الفتنه اشد من القتل(75) و آنها را (بت پرستانی که از هیچ گونه جنایتی ابا ندارند) هر کجا یافتید، به قتل برسانید و از آن جا که شما را بیرون کردند (مکه) بیرون کنید و فتنه (بت پرستی) از کشتار مردم بدتر است. البته توجه داریم که مخالفان قرآن و فرهنگ دینی در صدر اسلام و زمان نزول آیات قرآن، اغلب با تهاجمات نظامی و برخوردهای فیزیکی در میدانهای نبرد در پی آن بودند تا اسلام و مسلمین را نابود کنند؛ اما با این همه، حساسیت قرآن نسبت به خطر فتنه دینی و فرهنگی، بیشتر از خطر تهاجم نظامی است. قرآن میفرماید: والفتنه اکبر من القتل(76) اندیشه شرک از تهاجم نظامی و کشتن خطرناکتر و گناه آن از قتل و کشتن مسلمانان بزرگتر است که دلیل خطرناکتر بودن فتنه فرهنگی پیش از این توضیح داده شد.