قرآن کریم میفرماید: و لو ان اهل القری آمنوا و اتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء و الارض و لکن کذبوا فاخذناهم بما کانوا یکسبون.(6) این آیه یکی از محکماتی است که هیچ گونه تشابهی در آن وجود ندارد و چنان معنای صریح و روشنی دارد که جای هیچ گونه شک و شبههای در آن نیست، به نحوی که در این قالب زبانی، معنایی جز همان چیزی که هر اهل زبان و آشنای به زبان عربی میفهمد قابل برداشت نیست؛ بگذریم از کجاندیشان و قایلین به قرائتهای مختلف و برداشتهای نو، که ممکن است بگویند ما از کلمه لیل، نهار را میفهمیم و از حجاب داشتن، عریان بودن را برداشت میکنیم! البته خاطرنشان میکنم که در آینده درباره قرائتهای مختلف از دین به تفصیل سخن خواهیم گفت.
این آیه، یکی از خطوط کلی اعتقادی و در عین حال راه درمان مشکلات اقتصادی و راه رفع مضیقههای معیشتی را بیان میکند. ترجمه آیه شریفه این است: اگر اهل آبادیهای روی زمین ایمان میآوردند و تقوا پیشه میکردند هر آیینه ما برکات آسمان و زمین را به روی آنها میگشودیم؛ ولی آنها تقوا پیشه نکردند، بلکه کفر ورزیدند و نسبت به نعمتهای خداوند ناسپاسی کردند و در نتیجه دچار مشکلات و انواع بلاها شدند. بنابراین قرآن کریم با صراحت تمام، توسعه اقتصادی و پیدا شدن گشایش در زندگی مومنین و رفع تنگناهای اقتصادی و نزول نعمت و به طور کلی نزول برکات آسمان و زمین را در گرو ایمان و تقوا میداند و در مقابل، ناسپاسی و کفران نعمتهای الهی را موجب زوال نعمتها و نزول بلاها و انواع مشکلات معرفی میکند و قدردانی و شکر نعمت را موجب ازدیاد آن و کفران نعمت را موجب عذاب میداند. قرآن میفرماید: لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید؛(7) هر آینه اگر شکر نعمتها را به جای آورید شما را افزون خواهم کرد، و اگر ناسپاسی نمایید تحقیقا عذاب من سخت خواهد بود. در این جا به یکی از نعمتهای بزرگ الهی که در اثر پیروی از قرآن کریم شامل ملت بزرگوار ایران شده است اشاره میکنیم و توفیق قدردانی آن را برای مردم از خدای بزرگ میطلبیم و به ذات اقدسش پناه میبریم از این که در اثر ناسپاسی، این نعمت بزرگ از ما گرفته شود.