اکنون با توجه به نکته قبلی، وظیفه مفسرین به خوبی روشن میشود. چنان که بیان شد، تبیین وحی و تفصیل احکام و تفسیر آیات قرآن، در اصل به عهده و در صلاحیت پیامبر صلی الله علیه و آله است و آن حضرت در زمان حیات پر برکت خویش تا آن جا که امکان یافتند مردم را با معارف قرآن آشنا کردند. در این زمان مفسرین نیز موظفند به روایات و احادیثی که با اسناد صحیح از پیامبر صلی الله علیه و آله در این زمینه رسیده است، رجوع کنند و بر اساس آنها آیات مربوطه را مورد توجه و دقت نظر قرار دهند و فکر و نظر خویش را در چهار چوبه تبیین و توضیح پیامبر صلی الله علیه و آله شکل دهند. و آن جا که حضرتش توفیق تبیین این ثقل اکبر و قرآن مستحکم را نیافتند میباید به ثقل اصغر، یعنی اهل بیت و ائمه معصومین علیهم السلام، تمسک کنند. در این زمینه نیز متخصصان و آشنایان به علوم و معارف دینی موظفند روایات و احادیث صحیح السند را مستند و راه گشای خود در فهم قرآن کریم قرار دهند و بر اساس روایات صحیح در صدد فهم و تفسیر قرآن برآیند.
بنابر این اولین ملاک در فهم درست قرآن و معارف دین تبیین و توضیحی است که از پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه معصومین علیهمالسلام رسیده باشد. در نتیجه اولین و اصلیترین وظیفه یک مفسر، فهم و تبیین آن تفسیری است که از پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان رسیده است؛ زیرا تنها در پرتو علوم اهل بیت میتوان به فهم معارف قرآن رسید.