البـتـه غـیـر از مـاه رمـضـان ، فـرصـتـهـاى دیـگـرى هم هست . مثلا همین نمازهاى پنجگانه ، فـرصـتـهـایـى اسـت كـه مـا مـى توانیم با استفاده از آنها، عروج كنیم ، خودمان را اصلاح نـمـایـیـم و زنـگـارهـا و پـوسیدگیها و غفلتها و بیماریهاى معنوى را از خودمان دور كنیم . نماز، فرصت بسیار خوبى است . شما اگر امتحان نكرده اید ـ كه قاعدتا امتحان كرده اید و ان شـاءاللّه عـمـل دائمـى شـمـا، هـمـیـن طـور بـاشـد ـ امـتـحـان كـنـیـد. تـوجـه كنید كه در حال نماز، اگر متوجه خودتان و كارى كه از شما سر مى زند، باشید، قطعا بعد از نماز شـمـا، بـا قـبـل از نـمـاز شـمـا مـتـفـاوت خـواهـد بـود. شـرطـش هـمـین است كه توجه كنید در حـال نـمـاز، مـشـغول چه كارى هستید. بهترش این است كه اذكار نماز را بفهمید. كار بسیار آسانى است .
نـبـایـد بـگـویـیم كه ما فارسى زبانیم و نمى توانیم عبارات عربى را بفهمیم . مجموع عـبـاراتـى كـه در نـمـاز خـوانده مى شود، از اول تا به آخر، یاد گرفتن آن براى آدمهاى مـتـوسـط، یـك سـاعت هم كار ندارد؛ خیلى آسان است . كتابهایى هم نوشته شده كه اینها را تـرجـمـه كـرده انـد. اگر به معانى توجه كنید و بفهمید كه مضمون این كلمات چیست و در آنـهـا تـدبـر كـنـیـد، البـتـه بـهـتـر اسـت . اگـر ایـن مـقـدار هـم مـمـكـن نـشـد، حـداقـل وقـتـى در حـال سـجـده ایـد، بـدانـیـد كـه بـا خـدا حـرف مـى زنـیـد؛ وقـتـى در حـال ركـوعـیـد، بـدانـیـد كـه پـروردگـار عـالم را تـعـظـیـم مـى كـنـیـد؛ وقـتـى در حـال قـرائت و ذكر هستید، بدانید كه با چه كسى حرف مى زنید. نفس همین توجه ، مهم است .(25)