گناه ، از هر كسى كه صادر بشود، نباید گفت چون این شخص انجام مى دهد، پس اشكالى نـدارد، یـا لابـد اشـكـالى نـدارد؛ نه . گناه را بایستى شناخت و گناهكار را به وسیله ى گـنـاه باید شناخت . هر كسى گناه را انجام داد، گناهكار است ؛ هر كه مى خواهد باشد. این تصور غلط است كه ما بگوییم چون فلانى این كار را مى كند، لابد اشكالى ندارد كه مى كـنـد؛ اگـر اشـكال داشت كه نمى كرد. البته حمل بر صحت ، ایرادى ندارد، بلكه خوب و مـسـتـحـسـن اسـت . در كـار هـمـه ى مـؤمـنـیـن ، انـسـان بـایـد حـمـل بـر صـحـت كـنـد. تـا آن جـایـى كـه مـمـكـن اسـت ، نـبـایـد حـمل بر فساد كرد؛ اما وقتى یك عمل خلاف بیّن و واضح از كسى سر زد، هیچ تفاوت نمى كـنـد كـه ایـن كس ، چه كسى باشد. هر كسى باشد، گناه ، گناه است ؛ بلكه وقتى افراد ممتاز گناه را انجام بدهند، جرم گناه در آن افراد، بیشتر هم خواهد بود.(18)