مـاه رمـضـان را مـغتنم بشمارید. این روزها را با روزه دارى و این شبها را با ذكر و دعا به سـر بـبرید. فصل دعا هم ، همین ماه مبارك است . اگرچه همیشه انسان باید با رشته ى دعا به خدا متصل باشد، اما آیه ى ((و اذا ساءلك عبادى عنّى فانّى قریبٌ اجیب دعوة الدّاع اذا دعـان (144» در سـوره ى بقره ، در خلال همین آیات مباركه ى مربوط به روزه و ماه رمضان است . در وسط آیات روزه و ماه رمضان ، این آیه ى ((و اذا ساءلك عبادى عنّى فانّى قریب )) آمده ، كه همه ى انسانها و همه ى بندگان را به دعا و توجه سوق مى دهد و دعوت مى كند.
رابـطـه ى دعـا، رابـطـه ى قـلبـى شـمـا با خداست . دعا، یعنى خواستن و خدا را خواندن . خـواسـتـن ، یـعـنـى امـیـدوارى . تـا امید نداشته باشید، از خدا چیزى را درخواست نمى كنید. انسان ناامید كه چیزى طلب نمى كند. پس ، دعا یعنى امید، كه ملازم با امید به اجابت است . ایـن امـیـد بـه اجـابـت ، دلهـا را مـشـتـعـل مـى كـند و منور نگه مى دارد. به بركت دعا، جامعه بانشاط و اهل حركت مى شود.(145)