اگر انسان مسلمان ـ جوان و پیر، زن و مرد ـ در ماه رجب و سپس ماه شعبان ، رابطه ى خود را با خداى متعال روان و نزدیكتر كند، با آمادگى به ماه رمضان مى رسد؛ آن گاه ماه رمضان ، ضیافت الهى مى شود. انسان باید آماده شود و سپس وارد ضیافت گردد:
شستشویى كن و آن گه به خرابات خرام
انسان باید این شستشو را در ماه رجب و شعبان بكند تا بتواند در ماه رمضان بر سر سفره ى الهى وارد شود و از آن سفره متنعم گردد و فیض ببرد. اگر از ماه رمضان فیض بردیم ، آن گـاه اعـمـال و اخـلاق و نـگـرش و افكار خود ما نشان خواهد داد كه پیشرفت كرده ایم ؛ خـودمـان مـحـك زنِ خـویـش مى شویم و پیشرفت را تشخیص مى دهیم . ما این امتحانها را نمى كـنـیـم ، آن گاه بدبختیها و گرفتاریهایش را در وجود خودمان و در فضاى جامعه لمس مى كنیم . همه ـ بخصوص خانواده هاى شهیدان ـ باید ماه رجب را مغتنم بشمارند.(81)