در دعـایـى كـه در روزهاى ماه مبارك رمضان وارد شده است ، این طور مى خوانیم كه : ((و هـذا شَهْرُ التَّوْبَةِ و هذا شهر الا نابَةَ و هذا شَهْرُ الْعِتْقِ مِنَ الْنّار(133»؛ ماه ، ماه توبه و استغفار و بازگشت به خداست .
... استغفار، یعنى طلب مغفرت و آمرزش الهى براى گناهان . این استغفار اگر درست انجام بگیرد، باب بركات الهى را به روى انسان باز مى كند. همه ى آنچه كه یك فرد بشر و یـك جـامـعه ى انسانى از الطاف الهى احتیاج دارد ـ تفضلات الهى ، رحمت الهى ، نورانیت الهـى ، هـدایـت الهـى ، تـوفـیـق از سـوى پـروردگـار، كـمـك در كارها، فتوح در میدانهاى گوناگون ـ به وسیله ى گناهانى كه ما انجام مى دهیم ، راهش بسته مى شود. گناه ، میان ما و رحمت و تفضلات الهى ، حجاب مى شود. استغفار، این حجاب را برمى دارد و راه رحمت و تفضل خدا به سوى ما باز مى شود. این ، فایده ى استغفار است . لذا شما چند جا در آیات قـرآن مـلاحـظـه مـى كنید كه براى استغفار، فواید دنیوى و گاهى فواید اُخروى ، مترتب دانـسـتـه شـده است . مثلا: ((وَاَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا اِلَیْهِ(134) ... یُرْسِلِ السَّمـاءُ عـَلَیـْكـُمْ مـِدْرارا(135» و از ایـن قبیل . همه ى اینها، این طور قابل فهم و قابل توجیه است كه راه این تفضلات الهى ، به بركت استغفار، به سوى دل و جسم انسان و جامعه ى انسانى باز مى شود. لذا استغفار مهم است .(136)