اگـر كـسـى در روز مـاه رمـضـان ، عـمـدا بـخـورد و بـیـاشـامـد، هـم روزه ى او بـاطـل است و باید قضاى آن را بعد از ماه رمضان بجا آورَد و هم باید كفاره بدهد. كفاره ، عـبـارت از شـصت روز روزه است كه سى ویك روز آن باید پى درپى باشد. اگر نتواند ایـن مـقـدار روزه بگیرد، شصت مسكین ـ یعنى بشدت فقیر، یا فقیر از كار افتاده ـ را باید اطـعـام كـنـد. ایـن ، در صورتى است كه عمدا بخورد و بیاشامد؛ اما اگر فراموش كرد كه روزه اسـت و از روى نـسـیـان چـیـزى خـورد، روزه ى او باطل نیست و چیزى هم به گردن او نمى باشد.
در روز مـاه رمـضـان ، اگـر پـیـش از ظـهـر از وطـن یـا محل اقامت سفر كردید، روزه ى آن روزِ شما باطل خواهد شد. اگر پیش از ظهر سفر كردید، امـا هـمـان پـیـش از ظـهـر هـم بـه وطـن یـا بـه مـحـل اقـامـت بـرگـشـتـیـد، چـنـانـچـه در حـال سـفـر چـیـزى نـخورده باشید، بعد از برگشتن مى توانید نیت روزه كنید و آن روز را روزه باشید. مثل این كه شما فرضا پیش از ظهر، از تهران حركت كنید و به كرج بروید و بـعـد بـه تـهـران بـرگـردیـد، درحـالى كه هنوز پیش از ظهر است . اگر چیزى در این خـلال نـخـورده و نیاشامیده باشید و دیگر مفطرات را انجام نداده باشید، بعد از برگشتن به تهران ، چنانچه نیت روزه كردید، روزه تان درست است .
البته در حال سفر، نیت روزه نمى شود كرد. در حالى كه مى روید و برمى گردید، شما روزه نـیـسـتـیـد. روزه در سفر، حرام است . اگر چیزى هم خواستید بخورید، مى توانید؛ در سفر اشكالى هم ندارد. لیكن اگر برگشتید و چیزى نخورده بودید، مى توانید روزه تان را تا شب بگیرید.
كسانى كه روز ماه رمضان ، به خاطر بیمارى یا سفر و یا هر دلیلى دیگر، روزه نیستند، مـناسب و مقتضى و شاید مستحب است كه سیر غذا نخورند وشكمشان را از غذا پر نكنند؛ مگر ایـن كـه از لحـاظ بـیـمـارى ، احتیاج به این معنا باشد. بهتر این است كه روز ماه رمضان ، حـتـى كسانى هم كه روزه نیستند، به قدر ضرورت بخورند و بیاشامند و نه بیشتر، تا حیثیت ماه رمضان ، از این جهت هم حفظ بشود.(3)