شما خودتان فکر کنید. مگر راه دیگری هم هست؟ مگر با این بخشنامه‌ها بدون نور توحید می‌شود جامعه را اداره كرد؟ بخشنامه می‌دهند که می‌خواهیم ببینیم کدام اداره بهتر کار می‌کند و ملاك‌های عجیب و غریب هم برای آن تعیین می‌كنند، به‌طوری كه بعضاً بدترین اداره و بدترین مدیر امتیاز می‌آورند! باید آن نور توحید بیاید. شرطش هم این‌است که به انتظارِ توحیدِ حضرت‌مهدی(عج) برای جامعه برنامه‌ریزی کنیم. حال چه حضرت حالا بیایند و چه بعد. این جهت‌گیری تنها راه رفع مشكلات خواهد بود، راه دیگری هم نیست.
بنده معتقدم که حتی اگر به فکر ظهور مقدس امام مهدی(عج) نباشیم و بخواهیم که جامعه را توحیدی کنیم، باید حتماً یک افق برین جلویمان باشد و جهت‌گیری ما به‌سوی آن باشد تا فعالیت‌هایمان همین حالا هم فایده داشته باشد و خداوند آن افق برین را برای ما خلق كرده‌است. بنابر همین اصل است كه ائمة ما(ع) می‌گویند: کسانی که در انتظار فرج‌اند، در زمان غیبت نجات پیدا می‌کنند. می‌فرماید: «اِنْتِظارُ الْفَرَجِ اَفْضَلُ الْعِبادَة»(54) یعنی انتظار فرج، افضل عبادات است. و نیز می‌فرماید: «اِنْتِظارُ الْفَرَجِ مِنْ اَعْظَمِ الْفَرَج»(55) یعنی منتظر فرج بودن از بالاترین گشایش‌ها است. و یا می‌فرمایند: «اِنْتِظارُ الْفَرَجِ مِنَ الْفَرَج»(56) یعنی نفس انتظارِ فرج خودش یك نحوه فرج و گشایشی را به‌وجود می‌آورد.
یعنی شما امروز به شرطی می‌توانید درست زندگی کنید که به فرج فكر كنید و با این حالت زندگی را ادامه دهید و جهت‌گیری نظام به سوی آن عالم توحیدی باشد وگرنه کافر و بی‌نتیجه می‌شوید. این است که جامعه ما هم اگر فرهنگ امام‌زمان(عج) را بشناسد و به آن جهت و به آن‌سو حرکت کند، همین الآن هم مشکلاتش حل می‌شود. اگر فرهنگ اجتماعی به خدا وصل باشد - که از طریق انسان معصوم ممکن می‌شود- شهرهایمان به آن آبادانی که شدیداً به دنبالش هستیم می‌رسد، و جهان چنین استعدادی را دارد و قولش را هم داده‌اند و ما باید منتظر باشیم و شروع کنیم. حال فكر كن وقتی انتظار فرج این‌همه بركت می‌تواند داشته باشد، تحقق آن چه‌قدر بركت دارد.