خدایا! اقرار می‌كنیم كه قلب انسان، اصل انسان است و قلب، بیش از یكی نیست. انسان كامل یعنی امام‌زمان(عج)، قلب عالم است،(67) و همچنان‌كه قلب، مركز احساسات و شعور آدمی است، امام‌زمان(عج) شعور كلّ عالم هستی است و همچنان‌كه انسان هر چه دارد در رابطه با قلبش دارد، ما هر چه از انسانیت بهره داریم، در رابطه با امام زمانمان خواهیم داشت.
چون همان‌طور كه عرض شد؛ اگر كسی شیرینی بخواهد، باید از عین شیرینی كه شكر است بگیرد. پس اگر كسی انسانیت بخواهد، باید انسانیت را از طریق ارتباط و توجّه به عین‌الانسان بگیرد، چراكه هر لطفی از الطاف خدا، مسیر خاصّ خودش را دارد، یعنی همان‌طور كه شیرینی از طریق خاصّ خودش كه شكر است به ما می‌رسد، انسانیت هم از طریق خاصّ خودش كه عین‌الانسان است به ما می‌رسد و برای همین هم همیشه جهان دارای حجّت‌الله است تا در هیچ زمانی انسان از گرفتن كمال انسانی از مسیر خاصّ خود محروم نباشد و پس از دقت كامل نسبت به این نكته و این‌كه متوجه طریق خاص انسانیت انسان‌ها باید بود، نظر شما را به فراز بعدی جلب می‌كنیم كه می‌گوید:
ای خدای بزرگ! شهادت می‌دهیم انسان خلاصه كائنات و میوه درخت عالم وجود است و انسان كامل یعنی امام زمان(عج)، زبده و اصل و گوهر آدمیت است و انسانیت انسان‌ها همه در تحت قبضة انسان كامل است، زیرا كه او واسطة فیض بین خدا و خلق است و آدمیّت ما از انسان كامل سیراب می‌شود، همچنان‌كه بدنمان از طبیعت فربه می‌گردد.
گفتیم انسانیت انسان‌ها در قبضة امام‌زمان(عج) است و نه وجود انسان‌ها. وجود ما و وجود امام(ع) و همة موجودات دراثر فیض حق‌تعالی موجود است، چون او وجود مطلق است. امّا خداوند، امام‌زمان(عج) را واسطة فیض قرار داده است و به ما هم فرموده است: «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوااللهَ وَ ابْتَغُوا اِلَیْهِ الْوَسیلَة»(68) ؛ یعنی ای مؤمنان! تقوایِ الهی پیشه كنید و در راستای به دست آوردن تقوای الهی، به دنبال وسیله و واسطه‌های آن تقوا باشید. آری خدا آب را وسیلة سیراب كردن ما قرار داده است، حالا برای آدم شدن ما امام‌زمان(عج)، یعنی انسان كامل را وسیله قرار داده است، پس باید او را و مقام امامت او را شناخت و به او عشق ورزید، چراكه شایستة عشق‌ورزیدن است و او منِ كامل ما انسان‌ها است و همان‌طور كه وجود ما به واسطة وجود مطلق حق، موجود می‌شود، انسانیت ما نیز به واسطة وجود عین‌الانسان، یعنی امام‌زمان(عج) موجود می‌گردد.