تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر سوره غافر
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره 40. غافر آیه 37،36

آیه
وَقَالَ فِرْعَوْنُ یَا هَامَانُ ابْنِ لِی صَرْحاً لَّعَلِّی أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ‏
أَسْبَابَ السَّمَوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَی‏ إِلَهِ مُوسَی‏ وَإِنِّی لَأَظُنُّهُ کَاذِباً وَ کَذَلِکَ زُیِّنَ لِفَرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِیلِ وَمَا کَیْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِی تَبَابٍ‏
ترجمه
و فرعون گفت: «ای هامان! برای من بنای بلندی بساز، شاید به وسایلی دست یابم.
وسایلی که سبب (صعود به) آسمان‏ها باشد، تا از خدای موسی اطلاع یابم، همانا من او را دروغگو می‏پندارم.» و این گونه برای فرعون کار زشتش زیبا جلوه داده شد و از راه حقّ بازماند و توطئه‏ی فرعون جز به نابودی و زیان نمی‏انجامد.
نکته ها
«صَرح» به معنای بنای بلندی است که از دور نمایان باشد و «تصریح» نیز به سخنی گویند که روشن باشد. «تباب» استمرار در خسارت است، چنانکه «تبت یدا ابی لهب» یعنی هلاکت ممتد و نابودی مطلق برای ابولهب باد.
موعظه‏های مؤمن آل فرعون مفید واقع شد. فرعونی که شعار «اقتل موسی‏» سر می‏داد و می‏گفت من موسی را می‏کشم و هیچ کس جز نظر من نباید نظری دهد، «ما اُریکم الاّ ما أری‏» پس از تلاش‏های مؤمن آل فرعون به جای کشتن موسی به فکر ساختن برج برای یافتن خدای موسی افتاد.
پیام ها
1- طاغوت‏ها همین که در میدان منطق می‏بازند، به کارهای جنجالی دست می‏زنند. «ابن لی صرحاً...» (هدف از ساختن برج و رصدخانه، جنجال بود زیرا آخر آیه می‏فرماید: «کید فرعون»)
2- دنیاگرایان همه چیز را مادّی می‏پندارند. (فرعون، خدا را در آسمان‏ها و راه خداشناسی را تنها از راه حسّ و دیدن می‏پنداشت) «فاطّلع الی اله موسی»
3- شیوه‏ی طاغوت‏ها، مردم فریبی و قدرت نمایی است. «ابن لی صرحاً»
4- تبلیغ و دعوت، بی‏اثر نیست. (فرعون در آغاز تصمیم به قتل موسی گرفت. «ذرونی اقتل موسی» امّا با سخنان مؤمن آل فرعون، از قطع به گمان رسید. «لاظنه کاذباً»
5 - کافر همه را به کیش خود پندارد. (چون فرعون خودش ادعای دروغ داشت و می‏گفت: من خدای شما هستم. «انا ربّکم الاعلی» موسی را نیز دروغگو می‏پنداشت). «لاظنه کاذبا»
6- یکی از شیوه‏های شیطان، تزیین بدی‏ها برای انسان است. «زیّن لفرعون سوء عمله»
7- هر کس بدی خود را زیبا دید در ارزیابی منحرف می‏شود، به فکر تغییر روش نمی‏افتد و از راه حقّ محروم می‏شود. «زیّن... و صدّ عن السبیل»
8 - نگران نباشید، توطئه طاغوت‏ها عاقبت ندارد و جز به زیان آنها نمی‏انجامد. «الاّ فی تباب»