آیه
حم
تَنزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ
غَافِرِ الذَّنبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ
ترجمه
حا، میم. نزول کتاب از طرف خداوند عزیز علیم است.
آمرزندهی گناه، پذیرندهی توبه، سخت کیفر و صاحب عطای فراوان. هیچ معبودی جز او نیست. بازگشت (همه) به سوی اوست.
نکته ها
بر اساس برخی روایات، حروف مقطّعه تأویلی دارد که جز خداوند کسی نمیداند.** تفسیر مجمعالبیان.*** امّا بر اساس برخی دیگر از روایات، (با توجّه به آیاتِ بعد از این حروف که مربوط به نزول قرآن است) خداوند با مخالفانش احتجاج میکند که من قرآن را از همین حروف الفبا که در اختیار شماست، تألیف کردم، شما نیز اگر میتوانید مثل آن را بیاورید.
«ذی الطول» دو معنا دارد: صاحب فضل و عطا که رمز مهر الهی است و صاحب قدرت که رمز قهر الهی است.
آیاتی که با «تنزیل الکتاب» آغاز گشته، نام خدا را همراه با اوصافی ذکر کرده است از جمله:
«تنزیل الکتاب من اللّه العزیز الحکیم»**زمر، 1.***
«تنزیل الکتاب من اللّه العزیز العلیم»**غافر، 2.***
«تنزیل الکتاب من الرّحمن الرّحیم»** فصّلت، 3.***
«تنزیل العزیز الرّحیم»**یس، 5.***
«تنزیل من حکیم حمید»**فصّلت، 42.***
«تنزیل من ربّ العالمین»**واقعه، 80.***
بنابراین، سرچشمهی وحی، صاحب قدرت، حکمت، رحمت، ربوبیّت و شایستهی حمد و ستایش است.