تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر سوره غافر
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره 40. غافر آیه 12

آیه
ذَلِکُم بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَإِن یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُواْ فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِ‏ّ الْکَبِیرِ
ترجمه
این (عذاب) برای آن است که هرگاه خداوند به یگانگی خوانده می‏شد، کفر می‏ورزیدید، ولی هرگاه برای او شریکی مطرح می‏شد باور می‏کردید، پس (امروز) حکم برای خداوند بلند مرتبه (و) بزرگ است.
نکته ها
بسیارند کسانی که مؤمن خالص نیستند و در کنار اسلام و ایمان، به قدرت‏ها نیز دل بسته‏اند؛ در گفتار و اعمال خود، ضمن پذیرفتن اسلام به جلب رضای این و آن و مراعات قوانین شرق و غرب توجّه دارند و در مجالس کفّار، نوعی ضعف و حقارت و تنهایی و خجالت بر آنان سایه می‏افکند و گاهی کار به آن جا می‏رسد که به خاطر حضور در یک جلسه‏ی رسمی نماز نمی‏خوانند.
پیام ها
1- به هنگام مجازات مجرمان، دلیل سقوط آنها و علت قهر خود را بیان کنید. «ذلکم بانه اذا...»
2- کفر، دلیل عذاب دائمی است. «هل الی خروج من سبیل ذلکم بانه... کفرتم»
3- شرک، کفر است. «دُعِیَ اللّه وحده کفرتم»
4- داوری در قیامت از آنِ خداوند است. «فالحکم للّه»
5 - هرگز موجوداتی را که شریک او می‏دانید قابل مقایسه با او نیستند، زیرا او «العلیّ الکبیر» است.
6- فکر نکنید شرک به خدا ضرری می‏زند. «انّ الشرک... فالحکم للّه العلی الکبیر»