آیه
ذَلِکُم بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَإِن یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُواْ فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ
ترجمه
این (عذاب) برای آن است که هرگاه خداوند به یگانگی خوانده میشد، کفر میورزیدید، ولی هرگاه برای او شریکی مطرح میشد باور میکردید، پس (امروز) حکم برای خداوند بلند مرتبه (و) بزرگ است.
نکته ها
بسیارند کسانی که مؤمن خالص نیستند و در کنار اسلام و ایمان، به قدرتها نیز دل بستهاند؛ در گفتار و اعمال خود، ضمن پذیرفتن اسلام به جلب رضای این و آن و مراعات قوانین شرق و غرب توجّه دارند و در مجالس کفّار، نوعی ضعف و حقارت و تنهایی و خجالت بر آنان سایه میافکند و گاهی کار به آن جا میرسد که به خاطر حضور در یک جلسهی رسمی نماز نمیخوانند.
پیام ها
1- به هنگام مجازات مجرمان، دلیل سقوط آنها و علت قهر خود را بیان کنید. «ذلکم بانه اذا...»
2- کفر، دلیل عذاب دائمی است. «هل الی خروج من سبیل ذلکم بانه... کفرتم»
3- شرک، کفر است. «دُعِیَ اللّه وحده کفرتم»
4- داوری در قیامت از آنِ خداوند است. «فالحکم للّه»
5 - هرگز موجوداتی را که شریک او میدانید قابل مقایسه با او نیستند، زیرا او «العلیّ الکبیر» است.
6- فکر نکنید شرک به خدا ضرری میزند. «انّ الشرک... فالحکم للّه العلی الکبیر»