آیه
أللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الَّیْلَ لِتَسْکُنُواْ فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِراً إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَی النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ
ترجمه
خداوند کسی است که شب را برای شما قرار داد تا در آن آرام گیرید و روز را روشنی بخش ساخت؛ همانا خداوند نسبت به مردم لطفِ بسیار دارد ولی بیشتر مردم شکرگزاری نمیکنند.
نکته ها
در آیهی قبل، به دعا و عبادت دعوت شدیم، در این آیه، خداوند گوشهای از نعمتهای خود را بیان میکند تا روح معرفت و عشق و پرستش و دعا را در ما زنده کند.
در قرآن چند چیز وسیلهی آرامش معرّفی شده است که نمونههایی از آن را میآوریم:
الف) یاد خدا. «ألا بذکر اللّه تطمئنّ القلوب»**رعد، 28.*** آگاه باشید تنها با یاد خدا دلها آرام میگیرد.
ب) دعای پیامبرصلی الله علیه وآله. «ان صلاتک سکن لهم»**توبه، 103.*** درود ودعای تو برای مردم آرامبخش است.
ج) امدادهای غیبی. «هو الذّی انزل السکینة فی قلوب المؤمنین»**فتح، 4.*** او کسی است که آرامش را در دلهای مؤمنان نازل کرد.
د) همسر. «لتسکنوا الیها»**روم، 21.*** خداوند برای شما همسر قرار داد تا به نزد او آرامش یابید.
ه) خانه. «الذّی جعل لکم من بیوتکم سکنا»**نحل، 80.*** کسی که برای شما از خانههایتان محل آرامش قرار داد.
و) شب، که زمانی مناسب برای آرمیدن و آسایش است. «جعل لکم الّیل لتسکنوا فیه»
پیام ها
1- عبادت و دعا به درگاه کسی رواست که آفریننده شب و روز و تأمین کننده نیازهای ماست. «اُدعونی... اللّه الذّی جعل لکم الّیل...»
2- شب برای آرامش و روز برای نشاط و تلاش است. «الّیل لتسکنوا فیه و النّهار مبصراً»
3- استراحت مقدّمهی کار است. («لتسکنوا» قبل از «و النّهار مبصرة» آمده است).
4- شب و روز در کنار هم نعمت است. «الّیل - النّهار»
5- فضل خداوند در دنیا شامل مؤمن و کافر میشود. «لذو فضل علی النّاس»
6- کسی از خداوند طلبی ندارد، آن چه میدهد لطف اوست. «لذو فضل»
7- نشانهی فضل او آن است که با این که میداند اکثر مردم ناسپاسند، باز هم لطف خود را دریغ نمیکند. «لذو فضل علی النّاس و لکن اکثر النّاس لا یشکرون»
8 - اکثریّت، نشانهی حقّانیّت نیست. «اکثر النّاس لا یشکرون»
9- خداوند منتظر شکر و سپاس ما نیست. ما وظیفه داریم او را سپاس گوییم. «لذو فضل علی النّاس و لکن اکثر النّاس لا یشکرون»
10- شب و روز دو نعمتی است که سزاوار شکر هستند. «جعل لکم الّیل... و النّهار... ولکن اکثر النّاس لا یشکرون»