ابن خلدون در ضمن حوادث مربوط به قرن چهارم هجری می نویسد:
آن گاه که المظفر (بن محمد بن عبدالله بن عامر) مرد، برادرش عبدالرحمن جانشین او (وزیر هشام بن الحکم، الموید بالله) شد و ملقب به «الناصرلدین الله» گردید. وی راه پدر و برادرش را در پیش گرفت و مانند آن دو، خلیفه وقت، هشام را از تصرف در امور منع می کرد و با او مستبدانه رفتار می نمود و او را در فرمان روایی دخالت نمی داد. سپس از هشام خواست که وی را ولی عهد خود معرفی کند...، و هشام نیز چنین نوشت: ....امیرالمومنین بر آن شد تا ولی عهدش قحطانی باشد؛ همو که عبدالله بن العاص و ابوهریره درباره اش از پیامبر(ص) چنین نقل کرده اند:
لا تقوم الساعه حتی یخرج رجل من قحطان یسوق الناس بعصاه؛(48)
قیامت بر پا نمی شود تا این که مردی از قحطان که مردم را با عصایش رهبری می کند، خروج نماید.(49)