بدون تردید در حکومت فضیلت محور امام مهدی (عج)، دیو صفتانی چون سفیانی، مجالی برای تحرک و فعالیت نخواهد داشت، بنابراین، پس از ان که امام مهدی (عج) او را به صلاح و سعادت دعوت کرد و او دعوت امام را بی پاسخ گذاشت، امام (ع) چاره ای جز قطع ریشه های فساد این فاسد نخواهد داشت. از این رو، طبیعی است سرانجامی جز هلاکت در انتظار سفیانی نباشد.
در مورد کشته شدن سفیانی دو دسته روایت وجود دارد:
1. روایاتی که بر کشته شدن او به دست امام مهدی (عج) دلالت می کنند،(289) از جمله امام علی (ع) فرموده اند:
...یهلک الله اصحاب السفیانی کلهم و لایبقی علی الارض غیره وحده فیاخذه المهدی (عج) فیذبحه....؛(290)
...خداوند تمام سپاه سفیانی را نابود می کند و هیچ کسی از آنها جز سفیانی، روی زمین باقی نمی ماند. در این حال، مهدی (عج) او را می گیرد و گردن می زند... .
امام باقر(ع) نیز در این باره فرموده اند:
...و یاخذ السفیانی اسیرا فینطلق به و یذبحه بیده...؛(291)
....سفیانی را در حالی که اسیر شده نزد حضرت مهدی (عج) می آورند و آن حضرت سفیانی را گردن می زند.
2. روایاتی که از کشته شدن او به دست سپاه امام مهدی (عج) گزارش می دهند،(292) از جمله امام علی (ع) فرموده اند:
فیوتی بالسفیانی اسیرا فیامر به فیذبح علی باب الرحبه....؛(293)
سفیانی را اسیر می کنند، نزد امام مهدی (عج) می آورند. آن حضرت دستور قتل او را صادر می کند و او نزد باب الرحبه کشته می شود... .
امام باقر(ع) نیز در این خصوص فرموده اند:
...ثم یقول هذا رجل قد خلع طاعتی فیامر به عند ذلک فیذبح علی بلاطه ایلیا....؛(294)
....سپس امام مهدی (عج) می فرماید: این مرد ـ سفیانی ـ از اطاعت من سر بر تافته. آن حضرت دستور قتل او را صادر می کند و او بر سنگ بیت المقدس گردن زده می شود.... .
نسبت دادن کشتن سفیانی را به امام مهدی (عج) می توان مجازی دانست؛ به سبب این که، دستور قتل سفیانی از آن حضرت صادر می شود و لشکر آن حضرت، سفیانی را می کشد.
این روایت به لحاظ سند ضعیف و به لحاظ مصادر و تعداد به گونه ای نیستند که بتوان به مضمون آن ها اطمینان کرد امام با اعتبارات عقلی هم آهنگ هستند.