پس وقتی پیامبرخدا(ص) می‌فرماید: «فاطِمَةُ بِضْعَةٌُ مِنّی» از مقامی برای آن حضرت خبر می‌دهند كه آن مقام محل ظهور بواطن غیب نبوت است و پاره‌ای از حقایق باطنی نبوت را برای انسان می‌گشاید. پس اگر كسی می‌خواهد به آن حقایق دست یابد، باید به مقام فاطمه‌زهرا(س) نزدیك شود تا از اقیانوس معنویتِ مقام نبوت بهره گیرد. عمده آن است كه دید خود را نسبت به فاطمه‌زهرا(س) تصحیح كنیم و او را به عنوان یكی از دریچه‌های ورود به عالم غیب بنگریم. در این صورت یك‌مرتبه متوجّه می‌شوید كه عجب! به‌واقع فاطمه(س) محل ظهور بواطن غیب نبوت بوده است. مشكل ما این است كه حقایق و انسان‌های قدسی را تقلیل می‌دهیم و با این‌كه امامان معصوم(ع) به ما می‌گویند: با چشم لیلة‌القدری، فاطمه‌زهرا(س) را ببینید، ما نگاه خود را همچنان سطحی نگه می‌داریم، در حالی كه تا ما بالا نیاییم، بالایی‌ها را بالا نمی‌بینیم، درست همان كاری را كه با معرفت به خدا می‌كنیم و جنبة صمدیت و حضور حضرت حق در جای‌جای هستی را تقلیل می‌دهیم و آن را با یك عقیدة سادة خالقیت حضرت پروردگار، توجیه می‌كنیم. مگر كسی كه منظرش بیشتر عالم حسّ است می‌تواند توحید صمدی بفهمد و یا معنی حضور غیبی فاطمه‌زهرا(س) را در عالم درك كند و او را دریچة رابطة هر انسانی با عالم عبودیت ببیند و از آن ذات مقدس استفاده كند؟ همچنان‌كه هرگز نمی‌تواند شب قدر را درك كند و با درك آن، یك‌سال از آن منبع نورانی برای خود توشه برگیرد.
اگر ما بخواهیم مردم مقام فاطمه‌زهرا(س) را درك كنند، ابتدا باید خودمان و مردم را از زمینی بودن نجات دهیم، تا ابعاد آسمانی‌مان قوّت بگیرد و بتواند با حقایق آشنا شود و در بین حقایق آسمانی، مقام سرّ‌الله بودن فاطمه‌زهرا(س) آرام‌آرام ظاهر گردد و مددهای غیبیِ آن مجسمة عبودیت، تأثیر خود را بر ما مرحمت كند.
مگر راه ارتباط با خدا چگونه است؟ ابتدا از طریق تفكر متوجّه می‌شوید این مخلوقات خالق می‌خواهند، ولی آرام‌آرام جهت قلبتان به خدای حیِّ حاضرِ سمیعِ بصیر متوجه می‌شود و احساس حضور حضرت حق برای قلبتان بیشتر و بیشتر می‌شود و شروع می‌كنید به استفاده از الطاف الهی. البته این مسیر سال‌ها طول می‌كشد تا دل را به سوی محبت به حق برسانید و كارتان به جایی می‌كشد كه دیگر نمی‌توانید جهان را بی‌خدا تصور كنید و به‌واقع دیگر نمی‌توانید خدا را نفهمید، این به جهت آن است كه مسیر را درست شروع كردید و در آن متوقف نشدید. فاطمه‌زهرا شناسی نیز باید در چنین مسیری باشد كه ابتدا متوجه حقیقت آسمانی آن حضرت بشویم و سپس جهت جان را به‌سوی آن حضرت بیندازیم و آرام‌آرام بهره بگیریم. إن‌شاءالله