فاطمه‌زهرا(س) یك آرمان خیالی و ذهنی نیست كه از دسترس بشر دور باشد، بلكه تجلّی یك آرمان و هدف متعالی است كه به آرمان و هدف متعالی انسان‌ها متّصل است. به عنوان مثال به الفاظِ دارای معانی دقّت كنید! شما وقتی این الفاظ را از زبان یك انسان حكیم می‌شنوید به معانی باطنی آن‌ها منتقل می‌شوید، و اگر این الفاظ محسوس نبود، ارتباط با آن معانی كه در ذهن گوینده بود، برای شما مشكل می‌شد. حضرت زهرا(س) مَثَلشان، مَثَل الفاظ دارای معانی است كه از یك جهت بشرند و همه می‌توانند حركات و گفتار ایشان را ببینند و از یك جهت حامل حقایق غیبی‌اند و اگر كسی خواست می‌تواند از طریق ایشان با حقایق عالم غیب ارتباط پیدا كند. حضرت زهرا(س) نمونه‌ای از انسان‌هایی است كه در وجود آن‌ها حقایقِ فوق زمین و آسمان تجلّی كرده است و آن‌ها نمایش آن حقایق‌اند.
اصحاب حضرت در ادامه، سؤال خوبی را مطرح نمودند كه ای پیامبر خدا! چگونه او حوریه‌ای بشرگونه است؟ یعنی او چه جایگاهی در مراتب هستی دارد و از چه خلق شده است؟ حضرت رسول‌الله(ص) فرمودند: «خَلَقَهَااللهُ- عَزّ وَجَلّ- مِنْ نُورِهِ قَبْلَ اَنْ یَخْلُقَ آدَم، اِذْ كانَتِ الْاَرْواح»؛ یعنی خداوند او را از نور خود خلق كرد، قبل از آن‌كه آدم را خلق كند، آن هنگام ارواح بودند و هنوز زمین و آسمان به وجود نیامده بود.
این فراز از روایت سرّ بزرگی را گوشزد می‌كند، چون اوّلاً؛ بحث خلقت نوری حضرت زهرا(س) را توسط حضرت حق متذكّر می‌شود، ثانیاً؛ تقدّم خلقت آن حضرت را نسبت به آدم ابوالبشر(ع) مطرح می‌كند و عرض شد كه این تقدّم، تقدّم بالشّرف است و حاكی از تقرّب بیشتر وجودی حضرت زهراء(س) می‌باشد.
ما باید این نكته را از اساسی‌ترین نكات معارف خود بدانیم و متوجّه باشیم كه یك نوع خلقت در عالم تحقّق یافته، در حالی‌كه هنوز آدم ابوالبشر(ع) به عنوان اوّلین آدم، خلق نشده بود و متوجّه باشیم چگونه می‌شود موجودی یك خلقت نوری داشته باشد و پس از مدّت‌ها خلقت زمینی و جسمانی پیدا كند. در صورت دقّت بر روی این مسئله متوجّه می‌شویم كه بعضی از انسان‌ها دارای ذات مقدس‌اند و حقیقت انسانیت انسان‌ها هستند، اگر نسبت به این نكته حسّاس باشید، در مباحث آینده اشاراتی به این نكته می‌شود و إن‌شاء‌الله دریچه‌ای از معارف از طریق این احادیث نصیب ما خواهد شد.