آیه
لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَ الْمُشْرِکِینَوَالْمُشْرِکَاتِ وَ یَتُوبَ اللَّهُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَکَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحِیماً
ترجمه
تا خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را (به علّت ضایع کردن امانت) عذاب کند، و لطف خود را بر مردان و زنان با ایمان برگرداند (و توبهی آنان را بپذیرد) که خداوند آمرزندهی مهربان است.
نکته ها
توبه خداوند بر بندگان، به معنای برخوردار کردن آنان از عنایتهای ویژه است که با حرف «عَلی» میآید، «یتوب اللّه علی» و توبه بندگان، بازگشتن به سوی خدا و رو کردن به سوی اوست که همراه با «اِلی» میآید.
پیام ها
1- امانت الهی مسئولیّتآور است. آنکه امانت را حفظ کند، مشمول رحمت و آنکه با کفر و شرک، خیانت کند، کیفر میبیند. «لیعذّب اللّه المنافقین... و یتوب اللّه علی المؤمنین»
2- منافق، در ردیف مشرک است. «المنافقین... المشرکین»
3- زن و مرد در صعود به کمالات یا سقوط در پستیها، یکسانند. «المنافقین و المنافقات، المشرکین و المشرکات، المؤمنین و المؤمنات»
4- گرچه خداوند مشرکان و منافقان را کیفر میدهد، امّا اصل در برخورد او با انسانها، مغفرت و رحمت است. «لیعذّب اللّه المنافقین... کان اللّه غفوراً رحیما»