آیه
إِذْ جَآءُوکُم مِّن فَوْقِکُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنکُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَاْ
هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُواْ زِلْزَالًا شَدِیداً
ترجمه
آن گاه که دشمنان از بالا و پایین (شهر) شما به سراغتان آمدند (و مدینه را محاصره کردند)، و آن گاه که چشمها (از ترس) خیره شده بود و جانها به حنجرهها رسیده بود، و به خداوند گمانهای (بدی) میبردید.
آن جا بود که مؤمنان آزمایش شدند و به لرزهی سختی دچار شدند.
پیام ها
1- زمانی مزهی الطاف الهی را میچشید که صحنههای تلخ را نزد خود مجسّم کنید. «اذ جاؤکم - اذ زاغت»
2- مسلمانان باید مراقب تمام مرزهای کشور خود باشند. «فوقکم - اسفل منکم»
3- حالتهای روحی در جسم اثر میگذارد. (ترسیدن سبب میشود که چشم و دل کار عادّی خود را از دست بدهند، خیره شدن چشم و تند شدن ضربان قلب نمونه آن است.) «زاغت الابصار و بلغت القلوب الحناجر»
4- بعضی مؤمنان، به هنگام بروز پیش آمدهای سخت به قدرت خداوند سوءظن میبرند. «تظنّون باللّه»
5 - مؤمن در معرض ابتلا و آزمایش است. «ابتُلی المؤمنون»
6- جنگ، ترس، وحشت و شرایط سخت، وسیله آزمایشاند. «هنالک ابتلی»
7- در سختیها، انسانها شناخته و صفها جدا میشوند. «هنالک ابتُلی» (در میدانهای جنگ، از حضور روشنفکرنماها و منافقان خبری نبود.)
8 - استواری انسان، در گرو استواری روحیّهی اوست. (اگر روح ضربه دید انسان متزلزل میشود.) «زلزلوا»