در یتیمی خداوند به او مأوا داد: الم یجدک یتیماً فاوی(2).
تحیر او را بر طرف کرد: ووجدک ضالاً فهدی(3).
فقر او را بر طرف نمود: و وجدک عائلاً فاغنی(4)
فشار روحی را از او برداشت: الم نشرح لک صدری(5).
فشارهای کمرشکن اجتماعی را نیز از او برداشت: و وضعنا عنک وزرک الذی انقض ظهرک(6).
اگر روزی مجبور به هجرت و ترک وطن شد، روزگاری با عزت مکه را فتح کرد و به وطن بازگشت.
اگر روزی هر چه گفت کسی گوش نکرد، در عوض روزی را دید که مردم دسته دسته وارد اسلام میشد. یدخلون فی دین الله افواجا(7).