با اینکه اکثر همسران رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) زنانی سالمند، یتیم دار، بیوه و دارای اخلاق متفاوت بودند اما همان گونه که قرآن سفارش کرده است: عاشرو هن بالمعروف(158) معاشرت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با آنان به نیکی و خوبی بود و گاه بیگاه که بعضی از آنان بد رفتاری میکردند و حتی اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از رفتار آنان ناراحت شده، میگفتند: یا رسولالله (صلی الله علیه و آله و سلم)! او را رها کنید، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) میفرمود: ناراحتی و بدرفتاری زنان را باید در کنار نقاط مثبت و کمالات آنان حساب کرد و نباید انسان به خاطر ناراحتی همسر خود را رها کند.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به خاطر وفاداری به همسرش خدیجه حتی بعد از مرگ او به زنانی که با خدیجه دوست بودند احترام خاصی میگذاشت و میفرمود: من نسبت به خانوادهام از همه بهتر رفتار میکنم. (159)
آن حضرت با همسرانش چنان به عدالت رفتار میکرد که حتی در ایامی که بیماریش شدت گرفته بود، بستر او را هر شبی در اتاق یکی از آنان قرار میدادند.
عایشه میگوید: گاه و بی گاه پیامبر خدیجه را به خوبی یاد میکرد. به او میگفتم: خدا بهتر از او را به داده است، او پیر زنی بیش نبود. پیامبر میفرمود: به خدا سوگند چنین نیست. هیچ کس خدیجه نمیشود، وقتی که همه کافر بودند او به تنهای به من ایمان آورد و مرا یاری کرد. نسل من از خدیجه است.
گاهی پیامبر گوسفندی ذبح میکرد و گوشت آن را برای دوستان خدیجه میفرستاد و اینگونه یادش را گرامی میداشت.
خدیجه زنی بود که خود پیشهاد ازدواج با پیامبر را داد و سنگینی مهریه را از دوش پیامبر بر داشت و به سایر خواستگاران خود جواب رد داد.
ناگفته پیداست که همه همسران پیامبر در یک سطح نبودند. زیرا خداوند به بعضی از آنان میگوید: از گناه خود توبه کنید که به نفع شماست. ان تتوبا پس معلوم میشود بعضی از آنها لغزش هایی داشتند، چنانکه در جای دیگر میفرماید: خداوند برای خوبان از شما اجر بزرگ قرار داده است: اعد للمحسناک منکن اجراً عظیما پس تمام زنان آن حضرت نیکوکار نبودند.