آیه و ترجمه
وَ ضرَب اللَّهُ مَثَلاً قَرْیَةً کانَت ءَامِنَةً مُّطمَئنَّةً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَداً مِّن کلِّ مَکانٍ فَکفَرَت بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَقَهَا اللَّهُ لِبَاس الْجُوع وَ الْخَوْفِ بِمَا کانُوا یَصنَعُونَ(112)
وَ لَقَدْ جَاءَهُمْ رَسولٌ مِّنهُمْ فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَاب وَ هُمْ ظلِمُونَ(113)
فَکلُوا مِمَّا رَزَقَکمُ اللَّهُ حَلَلاً طیِّباً وَ اشکرُوا نِعْمَت اللَّهِ إِن کُنتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ(114)
ترجمه:
112 - خداوند (برای آنها که کفران نعمت می کنند) مثلی زده است: منطقه آبادی را که امن و آرام و مطمئن بوده، و همواره روزیش بطور وافر از هر مکانی فرا می رسیده، اما نعمت خدا را کفران کردند، و خداوند بخاطر اعمالی که
@@تفسیر نمونه جلد 11 صفحه 429 @@@
انجام می دادند لباس گرسنگی و ترس را در اندامشان پوشانید.
113 - پیامبری از خود آنها به سراغشان آمد، اما او را تکذیب کردند، و عذاب الهی آنها را فرو گرفت، در حالی که ظالم بودند.
114 - حال که چنین است از آنچه خدا روزیتان کرده است حلال و پاکیزه بخورید، و شکر نعمت خدا را بجای آرید اگر او را می پرستید.
تفسیر: