آیه و ترجمه
إِنَّ إِبْرَهِیمَ کانَ أُمَّةً قَانِتاً لِّلَّهِ حَنِیفاً وَ لَمْ یَک مِنَ الْمُشرِکِینَ(120)
شاکراً لاَنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَ هَدَاهُ إِلی صِرَطٍ مُّستَقِیمٍ(121)
وَ ءَاتَیْنَهُ فی الدُّنْیَا حَسنَةً وَ إِنَّهُ فی الاَخِرَةِ لَمِنَ الصلِحِینَ(122)
ثُمَّ أَوْحَیْنَا إِلَیْک أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَهِیمَ حَنِیفاً وَ مَا کانَ مِنَ الْمُشرِکینَ(123)
إِنَّمَا جُعِلَ السبْت عَلی الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ وَ إِنَّ رَبَّک لَیَحْکمُ بَیْنهُمْ یَوْمَ الْقِیَمَةِ فِیمَا کانُوا فِیهِ یخْتَلِفُونَ(124)
ترجمه:
120 - ابراهیم (به تنهائی) یک امت بود مطیع فرمان خدا، و خالی از هر گونه انحراف، و هرگز از مشرکان نبود.
121 - او شکرگزار نعمتهای پروردگار بود، خدا او را برگزید، و به راه راست هدایتش کرد.
122 - و ما در دنیا به او همت نیکو دادیم، و در آخرت از صالحان است.
123 - سپس به تو وحی فرستادیم که از آئین ابراهیم، که خالی از هر گونه انحراف بود و از مشرکان نبود، پیروی کن.
@@تفسیر نمونه جلد 11 صفحه 448 @@@
124 - شنبه (و تحریمهای روز شنبه برای یهود) بعنوان یک مجازات بود که در آنهم اختلاف کردند و پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف کردند داوری می کند.
تفسیر: