با این نیت که خداوند اراده کرده است تا با دستورات ماه مبارک رمضان ما را از دست نفس امّاره برهاند به آن دستورات رجوع فرمائید تا نفس امّاره نتواند خود را به جای ما بنشاند. وقتی در چنین فضایی قرار گرفتیم آن می‌شود که رسول خدا(ص) در وصف آن فرمودند: «اَنْفَاسُکُمْ فِیْهِ تَسْبیح» شرایطی فراهم می‌شود که نَفَس کشیدن‌هایتان حکم تسبیح حضرت پروردگار را پیدا می‌کند. زیرا وقتی انگیزه‌ی انسان متعالی شد صِرف بودن او در آن انگیزه، او را در حالتی روحانی قرار می‌دهد. اگر وارد ماه رمضان شدیم و در عین روزه‌داری متوجه مقام و عظمت آن ماه گشتیم و حریم آن را رعایت کردیم، عادی‌ترین حرکاتِ ما که نفس‌کشیدن باشد تسبیح الهی خواهد بود. مثل وقتی که در مسجد الحرام وارد می‌شوید که اولاً: باید مُحرم باشید و محرمات آن مقام را رعایت کنید. ثانیاً: متوجه باشید در سرزمین حرم الهی هستید. در ماه رمضان به ما دستور داده‌اند این نکته را هر روز و هر شب چند بار تکرار کنید که این ماه که ما در آن قرار داریم ماهی است که روزه بر آن واجب شده، تا روزمره‌گی‌ها ما را فرا نگیرند. می‌فرمایند بگو: «وَ هَذَا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَى الشُّهُورِ وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِی فَرَضْتَ صِیَامَهُ عَلَیَّ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ وَ جَعَلْتَ فِیهِ لَیْلَةَ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَهَا خَیْرا مِنْ أَلْفِ شَهْر» با متذکر شدن به چنین موقعیتی که در آن هستید «اَنْفَاسُکُمْ فِیْهِ تَسْبیح» نفس‌کشیدن‌هایتان در افق دیگری قرار دارد و «نَوْمُکُمْ فِیْهِ عِبَادَة» خوابیدن‌هایتان در این ماه عبادت است. ملاحظه کنید وقتی انسان در فضای آزاد از حاکمیت نفس امّاره قرار گرفت چگونه ساده‌ترین کارهایش نتیجه‌بخش خواهد بود چه رسد به کارهایی که با اراده‌ی خود انجام می‌دهد. و «عَمَلُکُمْ فِیهِ مَقْبُول» و عمل‌هایتان که جهت رضایت الهی انجام می‌دهید مورد قبول حضرت حق قرار می‌گیرد. زیرا حجاب‌های بین عبد و رب بسیار رقیق شده و انسان‌ها امکان نظر به حق را در اعمال خود پیدا کرده‌اند. خداوند در این ماه به نحو خاصی حجاب‌های بین خود و بنده‌اش را برطرف می‌کند تا راهی را که بندگان می‌طلبند تا بین خودشان و مولایشان گشوده شود، باز شود و برای یک بار هم که شده مزه و معنی ارتباط با خداوند را تجربه کنند. رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «وَ مَنْ أَدَّى فِیهِ فَرْضاً كَانَ لَهُ ثَوَابُ مَنْ أَدَّى سَبْعِینَ فَرِیضَةً فِیمَا سِوَاهُ مِنَ الشُّهُورِ» اگر کسی یک واجب در این ماه انجام بدهد مثل آن است که هفتاد واجب در ماههای دیگر انجام دهد. «وَ مَنْ تَلَا فیهِ آیَةً مِنَ الْقُرْآنِ كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ فی غَیْرِهِ مِنَ الشُّهُورِ» و اگر کسی یک آیه در این ماه تلاوت کند مثل این است که در ماههای دیگر قرآن را ختم کرده است. ملاحظه فرمائید ظرفیت زمان در این ماه چقدر زیاد است، زیرا خداوند اراده کرده است رابطه‌ی بنده با پروردگارش به کامل‌ترین شکل هموار شود تا بندگان راه قرب به سوی خدا را پیدا کنند. پس از آن‌که راه پیدا شد، در سایر عبادات و در زمان‌های دیگر جهت‌گیری‌ها مشخص است و انسان سرگردان نیست، زیرا قلب می‌شناسد به کدام سمت جهت‌گیری کند.
رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «صَلَاةٌ فِی مَسْجِدِی تَعْدِلُ عِنْدَ اللَّهِ عَشَرَةَ آلَافِ صَلَاةٍ فِی غَیْرِهِ مِنَ الْمَسَاجِدِ إِلَّا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ فَإِنَّ الصَّلَاةَ فِیهِ تَعْدِلُ مِائَةَ أَلْفِ صَلَاة»(133) ثوابِ نماز در مسجد من (مسجد النّبى) برابر ده هزار نماز در مساجد دیگر، جز مسجد الحرام است، زیرا ثواب نماز در مسجد الحرام برابر ثواب یك صد هزار نماز در مساجد دیگر است. این بدین‌معنی است که اگر هزار رکعت نماز در مسجدِ محل زندگی‌تان بخوانید و نتایجی در راستای اُنس با خدا نصیبتان شود در مسجد النبی شرایط طوری فراهم است که با دو رکعت نماز به آن نتایج می‌رسید. و تا این اندازه حجابِ بین شما و خدا رقیق می‌شود و اگر صد هزار نماز در مسجدِ محل سکونت خود بخوانید و به نتایج فوق العاده‌ای برسید، در مسجدالحرام شرایطی فراهم است که با دو رکعت نماز به آن نتایج دست می‌یابید. شما صد هزار رکعت نماز می‌خوانید تا حجاب‌های بین شما و خدا رقیق شود و قلبتان راحت‌تر بتواند به خداوند رجوع کند، خداوند در مسجدالحرام شرایطی فراهم کرده است که این رجوع به عالی‌ترین شکل فراهم گردد تا شما بتوانید راه را پیدا کنید و با عالم اعلا بهتر مأنوس شوید تا حدّی که معنی قلم اعلا و لوح محفوظ را بفهمید و برایتان روشن شود در حضور حق قرارگرفتن به چه معنی است و لطیفه‌ی ربانی چگونه است.
همین‌طور که بعضی از مکان‌ها چنین توانایی‌هایی دارند، بعضی از زمان‌ها آنچنان پر برکت‌اند که انسان را تا رجوع به وجود مطلق و ضیافت الله صعود می‌دهند به همین جهت رسول خدا(ص) در رابطه با ماه رمضان فرمودند: «شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَیَّامُهُ أَفْضَلُ الْأَیَّامِ وَ لَیَالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیَالِی وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللَّهِ وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ كَرَامَةِ اللَّهِ» ماهی است که در نزد خدا برترین ماه‌ها است و روزهای آن برترین روزها و شب‌های آن برترین شب‌ها و ساعات آن برترین ساعات است، ماهی است که شما را به میهمانی خداوند دعوت کرده‌اند و شما را در زمره‌ی اهل کرامتُ الله به حساب آورده‌اند. زیرا وقتی قلب انسان در میهمانی خداوند با خداوند ملاقات می‌کند و در معرض پرتو علم ذاتی الهی قرار گیرد، به جهت واقع شدن در زمره‌ی اهل کرامت الهی، در معرض تجلیات انواری قرار می‌گیردکه از مطلق ذات تجلی می‌کند و از این طریق روزه‌دارِ ماه رمضان با علم و حیات الهی آشنا می‌گردد و می‌بیند سراسر عالم صورت علم اوست و وحدت موجود در بین اشیاءِ عالم را با جان و دلِ خود احساس می‌نماید. آیا خداوند به میهمانش که بخواهد اکرامش کند کمتر از این می‌دهد؟!