صاحب شب قدر امام زمان(عج) هستند و شب قدر برای ایشان «سلام» است و ایشان زندگی را بدون هیچ نقصی به صبح می‌رسانند، برای این‌که ما نیز شب قدرِ زندگی را به سلامت به صبح برسانیم امامی معصوم نیاز داریم، بدون امام چنین سیری ممکن نیست، با نظر و توجه به امام و توسل به آن حضرت و اطاعت از او و امید به مدد آن حضرت، شب قدر به سلامت به طلوع فجر می‌رسد. خودِ امام عصر(ع) می‌فرمایند: «إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِكْرِكُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَكُمُ الْأَعْدَاء»(212) ما در رعایت حال شما كوتاهى نمىكنیم و یاد شما را از خاطر نبردهایم و اگر جز این بود از هر سو گرفتارى به شما رومىآورد و دشمنانتان، شما را از میان مىبردند. معلوم می‌شود از طرف امام هیچ‌گونه کوتاهی نیست ما باید خود را آماده کنیم. به ما خبرداده‌اند امام پشت ابرِ غیبت هم كه باشند نورشان به ما می‌رسد، ایشان بیشتر از آنچه ما آن حضرت را بخواهیم ما را می‌خواهند، ما هم كه رسیده‌ایم به این‌كه روزه‌ی بی‌امام، روزه نیست. زیرا قلب امام همه‌ی توحید است و هر قلبی به اندازه‌ای که از شرک فاصله دارد و به توحید نزدیک است، عباداتش مورد قبول است. پس فقط روزة امام اصل و امامِ روزه‌ها است، هر «جزئی» اگر به «كل» نرسد، نابود می‌شود، همان‌طور که رطوبت‌ها و نم‌ها به آب برمی‌گردند، روزه‌ی ما به اندازه‌ی نظرکردن به قلب امام زمان(عج) روزه است؛ پس باید از امام بخواهیم که كمك كنند و قلم مبارک خود را بر لوح دل ما بنگارند. امام صاحب قلب‌اند و هرکس به اندازه‌ای که در اعمال خود حضور قلب داشت به قلب امام رجوع کرده است زیرا قلب، آینه‌ی اسم جامع الهی است، کافی است فعّال شود به گفته‌ی امام خمینی(رض) «وقتی قلب الهی شد، همه چیز انسان الهی می‌شود»(213)