می‌فرمایند: «وَاحْفَظُوا اَلْسِنَتَكُمْ» زبان‌های خود را نگه دارید. چون اگر این زبان حرّافی كند، دل مشغول می‌شود، دلی هم كه مشغول شد از واردات قلبی که موجب سیر به سوی حضرت حق می‌شود محروم می‌گردد، چون انسان گرفتار الفاظ خود می‌شود و روحش دیگر آزاد نیست تا به عوالم غیب سر بزند و چیزی از انوار آن عوالم به‌دست آورد. به گفتة مولوی:
خامشی بحر است و گفتن همچو جو
بحـر می‌جوید تو را، جو را مجو
از اشـارت‌هـای دریـا ســر متــاب
پس سخن كوتـاه باید، والسـلام
حضرت‌پیامبر(ص) در ادامه خطبه‌ی خود فرمودند: «وَغَضُّوا عَمّا لا یَحِلُّ النَّظَرُ اِلَیْهِ اَبْصارَكُمْ، وَ عَمّا لا یَحِلُّ الْاِسْتِماعُ اِلَیْهِ اَسْماعَكُمْ» چیزی را كه دیدنش حرام است، نبینید - چشم خود را در كنترل بگیرید- و سخنی را كه شنیدنش حرام است نشنوید. این فراز دستوری بسیار كارساز است، چون آنچه بیش از همه قلب را مشغول می‌كند نگاه‌‌كردن‌های حرام و گوش‌دادن‌های حرام و بی‌هدف است، این کار‌ها جهت‌گیری روح انسان را منحرف می‌كند و خیالات پراكنده را به صحنه‌ی قلب می‌آورد و تمام عمر انسان را از بین می‌برد. خدا كمكمان كند اگر می‌خواهیم ماه رمضان، ماه صعود ما باشد این دستورالعمل را با عزم و تصمیمِ كامل عمل كنیم، حضرت راه را نشانمان داده‌اند نباید كوتاه بیاییم. به‌خصوص توصیه‌ی ما این است كه در این روزها سعی كنید در موضوعات و در جاهایی كه قلب و ذهنتان به مسائل جزییِ زودگذر مشغول می‌شود، وارد نشوید، و به جدّ هم وارد نشوید، حیف من و شماست كه توفیقات ماه رمضان‌مان را از دست بدهیم و خیالات خود را مشغول امور واهی بکنیم، هر اندازه این فراز از دستور رسول خدا(ص) را عمل کنیم به همان اندازه به خیالِ پاک می‌رسیم و زمینه‌ی ارتباط قلبی با حقایق در ما فراهم می‌شود.