بعضی مواقع در عصر روزهای جمعه احساس کسالت و افسردگی می‌کنید زیرا در عصرهای جمعه از یک طرف راه اُنس با عالم غیب بیشتر فراهم است و روح ما آن را احساس می‌کند و از طرف دیگر از آن غافلیم و خود را مشغول زندگی دنیایی کرده‌ایم. به طوری که روح از یک طرف احساس می‌كند باید در عالم دیگری به سر ببرد و دلش در حال و هوای آنجاست ولی از طرف دیگر ما آن را مشغول بازی‌های دنیایی كرده‌ایم و در نتیجه از جای اصلی‌اش که حضور در عالم غیب است محروم شده است. ما با توجه بیش از حد به بدن، خود را آماده نكرده‌ایم تا در عصر جمعه با عالم غیب و امام زمانمان اُنس بگیریم و به همین جهت در خود احساس ناراحتی می‌كنیم، در حالی‌که اگر در طول هفته مراقبت‌ها و مواظبت‌های لازم را انجام می‌دادیم و روح خود را برای اُنس با عالم غیب و معنویت آماده می‌کردیم، نه‌تنها عصر جمعه برایمان غمناك نبود، بلكه نسبت به سایر روزها از آرامش و نشاط بیشتری برخوردار می‌شدیم به طوری که احساس می‌كردیم در تنهاییِ عصر جمعه به گمشده‌ی خود دست یافته‌ایم.
عصر جمعه شبیه عصر یك زندگی است كه باید انسان در روزهای آخر زندگی، خود را آماده کرده باشد از این دنیا به عالم غیب و معنویت سفر كند و با شادی‌های قیامتی روبه‌رو شود. اگر در زندگی - كه در واقع یك جمعه بیشتر نیست - خود را برای ورود به عالم غیب و قیامت آماده كرده باشید، در عصر زندگی آرامش خوبی را در خود احساس می‌کنید و روز‌شماری می‌كنید كه هرچه زودتر به‌سوی عالم غیب بروید و راز و رمزهای آن‌جا را بیشتر بشناسید و در آن دنیای فوق‌العاده گسترده با زیباترین حقایق به‌سر ببرید. ولی اگر در طول زندگی، خود را برای ورود به عالم غیب آماده نكرده باشیم، چقدر روبه‌روشدن با پیری و برزخ و قیامت برای ما وحشتناك خواهد شد و چقدر روح ما با آن شرایط احساس ناهماهنگی می‌کند و عملاً انسان در آن حالت با تمام عذاب‌هایی كه خداوند در قرآن از آن‌ها خبر داده روبه‌رو می‌شود.