تربیت
Tarbiat.Org

جوان و انتخاب بزرگ
اصغر طاهرزاده

جایگاه شریعت در زندگی

شریعت؛ مجموعه‌ی باورها و دستوراتى است كه خداوند از طریق پیامبر«ص»، برای انسان‌ها فرستاده تا ما را در انتخاب بزرگ خود یاری كند. خداوند به انسان‌ها متذکر می‌شود که اگر می‌خواهید در زندگی موفّق باشید، باید انتخاب‌های شما در زندگی با نظر به حیات ابدى‌تان باشد.9 حال اگر كسى قیامت را انتخاب بزرگ خود قرار داد نمی‌تواند دنیا را و افتخارات دنیا را اساس زندگی خود قرار دهد، مسلّم این دو با هم جمع نمى‏شوند. اگر کسی تصور کرد این دو با هم جمع می‌شوند در واقع بدون آن‌كه بخواهد، به خودش دروغ می‌گوید. چون با انتخاب قیامت، همه‌ی دنیا واهداف آن، براى ما كوچك و ناچیز می‌شوند و عملاً انتخاب بزرگ ما را تشکیل نمی‌دهند. چون قیامت را كه شرایط ابدی زندگی است انتخاب كرده‏ایم. آری براى كوچك و حقیر دیدن دنیا و بزرگ و با عظمت دیدن قیامت، شعور بزرگی نیاز است، باید انسان متوجه وسعت روح خود باشد و خود را همطراز امور کوچک قرار ندهد تا امور کوچک برایش مهم نشوند. موش را ملاحظه كنید؛ این‌قدر که از گربه مى‏ترسد از شیر نمى‏ترسد چون شعور درك عظمت شیر را ندارد تا از آن بترسد. از شیر ترسیدن، هنر مى‏خواهد، باید آن حیوان، شعور فهم هیبت و عظمت شیر را داشته باشد و شیر هم برتر از آن است كه موش با آن شعور كم از آن بترسد. اما آهو از شیر مى‏ترسد و چون شعور آهو بیشتر از موش است متوجه عظمت و هیبت شیر می‌شود و از آن فاصله می‌گیرد ولى موش با دم شیر بازى مى‏كند بدون آن‌كه بفهمد كافی است آن شیر پنجه‌اش را روی تمام هیكل موش بگذارد. به قول مولوى:
گربـه باشـد شحنـه‌ی هر مـوش‌خو

موش كِبْوَد؟ تا زِ شیران ترسد او

موش كى ترسد زشیران مصاف؟!

لیك ترسنـد، آهـوان مشـك ناف

تنها آدم‌هاى عمیق و دقیق و فكور، از خدا مى‏ترسند و عظمت و ابهت او را درک می‌کنند، نه آدم‌هاى كم‌عقلِ بى‌بند و بار و نادان. شما خودتان این موضوع را می‌توانید در جامعه تجربه کنید که چگونه مؤمنین واقعی به‌جهت بهره‌مندی از شعوری بلند، نظر به ابدیتِ خود دارند و از خوف الهی که مانع بی‌بند و باری می‌شود بهره‌منداند و به خوبی دستورات الهی را رعایت می‌کنند. ملاحظه می‌کنید که بر عکس انسان‌هاى بى فكر و كم‌عقل، انسان‌هاى حكیم و متفكّرِ جامعه خداترسند. خداوند در قرآن مى‏فرماید: «اِنَّما یَخْشَى‌اللهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَمَاء»10 فقط در بین بندگان خدا، آنان كه به‌واقع عالم‌اند از خدا مى‏ترسند. یعنى آن‌ها كه اندیشه‌های بزرگ دارند و حقایق عالَم را مى‌شناسند از خدا می‌ترسند، چون عالمان واقعی دنیای کوچک را کوچک و حقیر می‌بینند و خدای بزرگ را بزرگ و با عظمت می‌یابند و به همین جهت هم عرض شد؛ انتخاب دنیا و آخرت به‌عنوان دو انتخاب بزرگ برای انسان‌های اندیشمند ممكن نیست، زیرا این‌ها دنیا را كوچك و حقیر می‌بینند و هیچ عاقلی چیز كوچك و حقیر را انتخاب بزرگ خود قرار نمی‌دهد.11