آیه
لِیَکْفُرُواْ بِمَآ آتَیْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ
أَمْ أَنزَلْنَا عَلَیْهِمْ سُلْطَاناً فَهُوَ یَتَکَلَّمُ بِمَا کَانُواْ بِهِ یُشْرِکُونَ
ترجمه
تا سرانجام دربارهی آنچه به ایشان بخشیدهایم کفران پیشه کنند، پس کام بگیرید که به زودی خواهید دانست (نتیجهی کفر و کفران چیست).
آیا ما بر ایشان حجّت و دلیل محکمی نازل کردهایم؟ دلیلی که دربارهی شرک آنان سخنی بگوید ( آن را موجّه بداند)؟!
پیام ها
1- شرک، گامی به سوی کفر و ناسپاسی است. «یشرکون لیکفروا» بازگشت به سوی شرک، نوعی کفران نعمت است.
2- یکی از برنامهها و سنّتهای الهی، مهلت دادن به منحرفان است. «فتمتّعوا»
3- در ارشاد و تربیت، گاهی تهدید و توبیخ لازم است. «فتمتّعوا فسوف تعلمون»
چندین چراغ دارد و بیراهه میرود
بگذار تا بیفتد و بیند سزای خویش
4- در کنار تندترین تهدیدها، از منطق غافل نشویم. «فتمتّعوا فسوف تعلمون أم انزلنا علیهم سلطانا»
5 - عقیدهای دربارهی خداوند، حقّ و پذیرفتنی است که مورد تأیید خداوند باشد. «أم أنزلنا علیهم سلطانا»
6- نه شرک دلیلی دارد و نه مشرک منطقی. «أم أنزلنا علیهم سلطانا»
7- دلیل و استدلال باید گویا و روشن باشد. «سلطانا فهو یتکلّم»
8 - توجّه به غیر خدا ممکن است برای هر کسی پیش بیاید، ولی استمرار آن خطرناک است. «کانوا به یشرکون»