آیه
وَمِنْ آیَاتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَآءُ وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذَا دَعَاکُمْ دَعْوَةً مِّنَ الْأَرْضِ إِذَآ أَنتُمْ تَخْرُجُونَ
ترجمه
و از نشانههای الهی آن است که آسمان و زمین به فرمان او بر پاست؛ پس هرگاه شما را از زمین فرا خواند، ناگهان (از قبر) بیرون میآیید (و در صحنهی قیامت حاضر شوید).
نکته ها
در این آیات، هم آفرینش انسان از خاک، نشانهی قدرت الهی شمرده شد، «خلقکم من تراب» هم مرگ و خروج انسان از قبر. «من الارض اذا انتم تخرجون»
خداوند در این آیه و پنج آیهی قبل، پانزده مرتبه مردم را مخاطب قرار داده و نعمتهای خود را برشمرده که این، یکی از شیوههای تبلیغ است.
پیام ها
1- استواری نظام آفرینش، نه تصادفی است و نه به دست دیگران، به اراده الهی است. «تقوم ... بامره»
2- پیدایش معاد، با اراده و دعوت خداوند انجام میگیرد. «دعاکم دعوةً»
3- دعوت پیامبر خدا، مرده را زنده میکند، «ثمّ ادعُهنّ یأتینک سعیا»** بقره، 260 .*** تا چه رسد به دعوت الهی. «دعاکم دعوة من الارض اذا أنتم تخرجون»
4- ایمان به مبدأ، مقدّمهی ایمان به معاد است. کسی که نظام هستی را بر پا کرد، شما را نیز پس از مرگ زنده میکند. «تقوم السّماء... اذا أنتم تخرجون»
5 - معاد، جسمانی است. «من الارض ... تخرجون»
6- پیدایش معاد، دفعی است نه تدریجی. «اذا أنتم تخرجون»